Akta zawierają korespondencję miasta z roku 1744, pokwitowania za zapłacone podatki (1746-1824), wykazy świadczeń mieszkańców na rzecz wojsk szwedzkich w dobie wojny siedmioletniej (z lat 1757-1758), rejestr podatków (1766), rozporządzenie dotyczące podatków (1811), zaświadczenie o odbyciu służby wojskowej przez Carla Ernesta Friedricha Pichta (1832) oraz dokumenty nadzoru nad cechem stolarzy i murarzy (1864-1868).

Data nadania praw miejskich Gützkowowi nie jest pewna. Miejski charakter Gützkowa jest potwierdzony w dokumentach bardzo późno, bo dopiero w 1356 r. Miasto posługiwało się wówczas prawem lubeckim. Jeszcze w XIII w. rozpoczęto wznoszenie kościoła św. Mikołaja (St. Nikolaikirche). W XIII i XIV w. Gützkow był częścią władztwa należącego do krewnych Gryfitów, hrabiów von Gützkow. Miasteczko miało charakter rolniczo-rzemieślniczy, pełniło funkcję ośrodka wymiany handlowej przede wszystkim dla okolicznych wsi. Według musterungu (Musterrolle) z 1523 r. Gützkow miał obowiązek wystawić tylko 6 pieszych, co pośrednio wskazuje, jak było małe i biedne. Wojna trzydziestoletnia (1618-1648) doprowadziła Gützkow do całkowitej ruiny. Po 1648 r. miasteczko znalazło się pod panowaniem szwedzkim. Władze szwedzkie podtrzymały nadany mu w czasach ostatnich Gryfitów status miasta pośredniego (Mediatstadt) domeny Wolgast. Gützkow w tym czasie było miastem granicznym, mieściła się tu komora celna. W 1729 r. w mieście wybuchł pożar, który doszczętnie zniszczył zabudowę. Tragedia ta wpłynęła na wydanie przez rejencję szwedzką w Stralsundzie rozporządzenia zakazującego budowy domów z dachami z gontu i wznoszenia stodół w obrębie miast. Do Prus włączono Gützkow w 1815 r. w wyniku decyzji kongresu wiedeńskiego. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1737. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.