Akta zawierają dokumenty nadzoru budowlanego: budowa domu przy Breitestrasse 1 dla kupa Gustawa Krügera (1874-1933), z rysunkiem fasady domu; rysunki techniczne dotyczące fabryki krochmalu (1906) pieca parowego dla tejże fabryki (1924-1935).

Po raz pierwszy nazwa Nowograd (Nogart castrum) pojawia się w roku 1268 w dokumencie biskupa kamieńskiego, Hermanna Gleichena. W 1274 r. biskup ten nadał ziemię nowogardzką w lenno swemu krewnemu, Ottonowi von Erbersteinowi, jego potomkowie władali nimi przez prawie 400 lat. Lokacja Nowogardu na prawie lubeckim miała miejsce w roku 1309. W XIV w. rozpoczęto wznoszenie murów miejskich. Nowogard rozwijał się pełniąc rolę rynku zbytu dla okolicznych wsi, znaczenie handlu w gospodarce miejskiej było mniejsze. W 1663 r. po wygaśnięciu rodu Eresteinów, Nowogard przeszedł we władanie księcia Bogusław Ernesta von Croya, siostrzeńca ostatnich Gryfitów, a po jego śmierci (1684 r.) w bezpośrednie władanie Hohenzollernów. W wieku XVIII miasto ucierpiało wskutek wojen (wojna siedmioletnia, 1756-1763), w 1807 r. zostało zajęte przez wojska napoleońskie. Pewien rozwój miasta nastąpił w II połowie XIX w. W 1883 doprowadzono do Nowogardu linię kolejową, powstało kilka niewielkich zakładów przetwórstwa rolnego (fabryka krochmalu, browar, mleczarnia). W Nowogardzie istniał też szpital powiatowy. W 1911 zbudowany został nowy ratusz. W czasie II wojny w mieście i w jego najbliższej okolicy istniało kilka obozów pracy przymusowej. Nowogard został zajęty przez wojska Armii Czerwonej 4 marca 1945 r. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1743. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.