Akta zawierają ogłoszenia dotyczące akcyzy, kościoła w Słupsku, akat dzierża miejskich (sygn. 1, 1758, 1803, 1807) oraz statut domu opieki dla kobiet (sogenannte Jungfrauen-Kloster) z 1829 r.

Dzieje Słupska są ściśle związane historią ziemi słupsko-sławieńskiej. Słupsk prawa miejskie otrzymał w 1265 od księcia gdańskiego Świętopełka. Po bezpotomnej śmierci ostatniego władcy Pomorza Gdańskiego, Mszczuja II (1294), znalazł się w granicach państwa Piastów. W 1307 r. przeszedł we władanie Brandenburgii, w 1310 roku margrabiowie dokonali relokacji miasta .Od 1317 r. był ponownie w graniach państw Gryfitów. W 1329 książęta Otton I i Barnim III oddali ziemię słupsko-sławieńska w zastaw zakonowi krzyżackiemu na 12 lat, do Pomorza wrócił w 1342 r. W 1368 Słupsk otrzymał księcia Bogusława V przywilej menniczy. W 1382 r. został przyjęty do Hanzy. W tym czasie rozwinęło się rzemiosło miejskie i handel morski. W 1477 r. wybuchł wielki pożar, który zniszczył Słupsk prawie doszczętnie, spłonął ratusz i kościoły w mieście, a także prawie wszystkie budynki mieszkalne. W XVI w. mieszkańcy przyjęli luteranizm. Rozwój miasta zahamowała wojna trzydziestoletnia (1618-1648). W 1648 r. miasto znalazło się w graniach Brandenburgii. Skutki gospodarcze wojny na ponad 100 lat zahamowały życie gospodarcze. W XIX w. nastąpił rozwój miasta. W 1870 r. zakończono budowę linii kolejowej Szczecin-Gdańsk, powstawały licznie nowe budynki mieszkalne oraz gmachy użyteczności publicznej: ratusz (1901), budynek starostwa (1903), dom towarowy Gustav Zeeck. Na 600. rocznicę obchodów lokacji miasta przez Waldemara Wielkiego przybył cesarz Wilhelm II. W czasie II wojny w mieście był obóz dla robotników przymusowych, a od 1944 filia obozu koncentracyjnego Stutthof, Aussenarbeitslager Stolp. Armia Czerwona wkroczyła do Słupska 8 marca 1945 r. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1747. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.