1. Akta wymiaru podatku gruntowego 1861-1937; 555 j.a. - dokumentacja dotycząca obliczania podatku gruntowego ułożona alfabetycznie wg powiatów. 2. Akta zmian podatku gruntowego 1866-1943; 1416 j.a. - księgi zawierające informacje o stanie własności, zmianie klasyfikacji gruntów, umowach dotyczących podatku gruntowego ułożone alfabetycznie wg powiatów. 3. Akta zmian podatku budynkowego 1892-1943; 320 j.a. - znajdują się tutaj wszelkie zmiany i przebudowy nieruchomości, budowa nowych pomieszczeń lub przebudowy już istniejących ułożone alfabetycznie wg powiatów. 4. Wyciągi z ksiąg gruntowych i parcel 1865-1943 [1949]; 501 j.a. - grupa ta zawiera wyciągi i odpisy z ksiąg gruntowych i z ksiąg parcel ułożone alfabetycznie wg powiatów. 5. Akta obrębowe 1865-1944; 91 j.a. - znajdują się tutaj akta obliczeń powierzchni, akta obliczeń trygonometrycznych i poligonizacji, punkty koordynacyjne, szkice polowe pomiarów uzupełniających. 6. Akta pomiarowe i szacunkowe - 1863-1945; 62 j.a. 7. Oryginały ksiąg polowych – oryginały ksiąg polowych i księgi gruntowej 1882-1941; 3 j.a. 8. Administracja 1867-1944; 44 j.a. - organizacja i mianowania urzędników w urzędach katastralnych w Łobzie i Gryfinie, szkolenia kadry katastralnej, zarządzenia dotyczące urzędów katastralnych. 9. Finanse 1863-1945; 75 j.a. - rachunki, sprawozdanie finansowe, ceny kupna i dzierżawy parcel.

W XIX wieku przystąpiono w Prusach do reform usprawniających funkcjonowanie państwa i nadających mu nowoczesny kształt ustrojowy. 9.X.1809 r. edykt królewski rozpoczął reformę agrarno-podatkową. Na podstawie edyktów z lat późniejszych przystąpiono do podziału ziemi między wielką własność i chłopów, wyznaczenia granic gmin, regulowania granic posiadłości, a także ustalania wysokości podatku od ziemi ornej. Pracami tymi zajęły się utworzone w 1817 r. komisje generalne. Istotne zmiany przyniosły dopiero ustawy z 1839 r. , a zwłaszcza z 1861 r.wprowadzające ujednolicone podatki bezpośrednie wobec wszelkiej własności gruntowej i nieruchomości: podatek gruntowy i budynkowy oraz powołujące do życia instytucje katastralne mające czuwać nad wymiarem w/w podatków. W latach 1861-1864 w tzw. pracach wstępnych w prowincjach wschodnich Prus nadzór nad wykonaniem ustawy z 1861 r. pełniły utworzone przy Ministrze Finansów Centralna Dyrekcja do Regulacji Podatku Gruntowego (Central-Direktion zur Regulierung der Grundsteuer) oraz Komisja Centralna (Central-Kommission), zaś na szczeblu rejencji komisje okręgowe (Bezirks-Kommissionen). W 1864 r. prace szacunkowe zostały zakończone, a dalsze obowiązki wynikające z obowiązku nadzoru nad ściąganiem podatków, uzupełnianiem map, rejestrów, nanoszeniem poprawek stanu własności przekazano biurom katastralnym (Katasterbüro) w każdym z okręgów rejencyjnych, zaś prowadzenie pomiarów gruntów i budynków, opracowanie map i materiałów pomiarowych oraz szacowanie podatków oddano urzędom katastralnym (Katasteramt) w każdym z powiatów. Biuro katastralne było usytuowane przy wydziale III ds. podatków, domen i lasów w rejencji. Było urzędem II instancji i za pośrednictwem rejencji podlegało Ministrowi Finansów. Na jego czele stał dyrektor w randze assesora rejencji. Pozostały personel biura stanowili inspektorzy katastralni do spraw podatków, sekretarz i pomocnicy techniczni (geodeta, mierniczy, kreślarz) . Do podstawowych zadań biura katastralnego leżała kontrola nad urzędami katastralnymi. W Prowincji Pomorskiej funkcjonowały trzy biura i 26 urzędy katastralne , zaś w samej Rejencji Szczecińskiej w okresie międzywojennym XX wieku działało 14 urzędów. Biuro katastralne sprawowało nadzór nad pomiarami wykonywanymi przez urzędy, brało udział przy szacowaniu gruntów i budynków, dbało o podnoszenie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników podległych mu urzędów, przechowywało pierworysy map i zestawienia zbiorcze i protokoły z działalności urzędów, dbało o zaopatrzenie urzędów w odpowiednie druki i formularze. Ponadto biuro pisało sprawozdania statystyczne dla rejencji oraz Ministra Finansów, a jako wyższa instancja załatwiało także odwołania obywateli Koniec I wojny światowej przyniósł głębokie reformy ustrojowe w Niemczech i krajach związkowych. W 1919 r. w wyniku reformy administracji skarbowej w Niemczech kraje związkowe przekazały kompetencje w tym zakresie rządowi centralnemu. Ujednolicenie administracji skarbowej podległej odtąd Ministrowi Finansów Rzeszy nie objęło systemu wymiaru podatków gruntowych i od nieruchomości. Jedyną zmianą w administracji katastralnej w Prusach było wyłączenie biur z nadzoru wydziałów domen i lasów i bezpośrednie ich podporządkowanie prezesom rejencji . Kolejne próby reorganizacji w administracji katastralnej miały miejsce w latach trzydziestych XX wieku po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech. W 1937 r. podjęto próbę ujednolicenia katastrów poszczególnych krajów niemieckich i stworzenia jednego dla całej III Rzeszy. Prace te trwały aż do 1941 r., kiedy to utworzono Kataster Rzeszy [Reichskataster]. Unifikacja ograniczyła się tylko do ujednolicenia nazewnictwa, nie objęła administracji katastralnej, w tym biur katastralnych w poszczególnych rejencjach państwa pruskiego. W tym kształcie administracja katastralna działała do 1945 roku.