Akta z lat 1863-1914 ułożone w obrębie każdego roku według sygnatur kancelaryjnych, częściowo z podziałem na referaty, sygn. 1-2687. I Bezpieczeństwo i porządek publiczny, nadzór nad ludnością, informacje o powstańcach 1863 r., zesłaniach i powrotach do kraju, nadzór policyjny nad osobami podejrzanymi o działalność polityczną, listy osób poszukiwanych, decyzje zakazujące przebywania na terenie Królestwa Polskiego, ruch emigracyjny, nielegalne przekraczanie granicy. II Zezwolenia na zakładanie organizacji społecznych, stowarzyszeń oświatowych i kulturalnych, bibliotek, kółek rolniczych, kas pożyczkowo-oszczędnościowych, straży pożarnych, sportowych, nadzór nad ich działalnością. III Zakładanie szkół, freblówek i ochronek, towarzystw pomocy uczniom, fundowanie stypendiów, działalność Macierzy Szkolnej, organizacja wystaw, odczytów publicznych, spektakli teatralnych, koncertów muzycznych i innych imprez, zezwolenia na wydawanie gazet kaliskich. IV Ruch robotniczy, przebieg strajków, położenie materialne robotników i chałupników, obchody święta 1 maja, manifestacje uliczne, agitacja strajkowa, działalność strajkowa partii politycznych, kolportaż nielegalnych wydawnictw, aresztowania, zsyłki działaczy i członków grup bojowych. Akta z okresu ewakuacji Kancelarii do Rosji, 1914-1918, sygn. 2688-2836: zarządzenia, postanowienia i przepisy w sprawie ewakuacji urzędu, przydział do służby oficerów i strażników policji oraz urzędników Rządu Gubernialnego i zarządów powiatowych. Zatrudnianie urzędników, pomoc materialna dla rodzin i wdów, starania o środki finansowe. Sprawozdawczość i statystyka, 1869-1914, sygn. 2837-3000: Sprawozdania roczne o stanie guberni, sprawozdania naczelników powiatów, materiały statystyczne sporządzone dla Centralnego Komitetu Statystycznego oraz korespondencja z Warszawskim Komitetem Statystycznym. Księgi wydatków Komitetu Aleksiejewskiego, spisy akt, dzienniki korespondencyjne, 1868-1915, sygn. 3001-3028.

Kancelaria została utworzona na mocy ustawy o zarządzie gubernialnym i powiatowym w guberniach Królestwa Polskiego z dnia. 19/31 grudnia 1866 r. W myśl tej ustawy gubernator był wyższym przedstawicielem władzy rządowej w guberni. Poprzez kancelarię gubernator wykonywał swoje rozległe kompetencje realizowane samodzielnie bez współudziału rządu gubernialnego, m.in. nadzór nad działalnością zarządów gminnych, powiatowych, straży ziemskiej i policji, dozór policyjny nad ludnością, wydawanie paszportów i zezwoleń na posiadanie broni, zatwierdzanie składu osobowego dozorów bożniczych oraz obsadzanie stanowisk kościelnych z wyjątkiem wyznania prawosławnego, a także nadzór nad klasztorami i seminariami duchownymi, udzielanie zezwoleń na wydawanie i zawieszanie tytułów prasowych wraz z prowadzeniem działalności cenzorskiej, prowadzenie zakładów graficznych, bibliotek, księgarń, wysuwanie kandydatów na sędziów pokoju, nadzorowanie ściągania podatków i opłat, udzielanie zezwoleń na wystawianie sztuk teatralnych i występy publiczne, nakazywanie prowadzenia śledztw osób podejrzanych, nadzór nad cudzoziemcami oraz zakładami opieki społecznej i towarzystwami dobroczynnymi. Gubernator dokonywał także objazdów guberni, rewidował podległe mu urzędy i instytucje oraz sporządzał roczne sprawozdania (w tym statystyczne) o stanie guberni. Podział kancelarii na referaty wprowadzono w 1890 r. W 1914 r. została ewakuowana do Warszawy, a w 1915 r. w głąb Rosji do Smoleńska i Moskwy, gdzie w marcu 1918 r. uległa likwidacji.