Akta w sprawach ustanowienia opieki nad nieletnimi i podziału majątku spadkowego, 1809-1856, sygn. 1-46.

Sąd pokoju był najniższą instancją sądowa, łącząca jurysdykcję w sprawach cywilnych i karnych. Jego organizację określała konstytucja Księstwa Warszawskiego oraz dekret króla Fryderyka Augusta z 26 lipca 1810 r. Składał się w wydziałów: pojednawczego, spornego oraz policyjnego lub policji prostej. W postępowaniu cywilnym rozstrzygał sprawy pojednawcze lub gdy wartość sporu wynosiła od 30 do 160 zł, zaś w sprawach karnych do wysokości grzywny 30 zł lub trzech tygodni aresztu. Apelacje od postanowień sądu pokoju wnoszono do trybunałów cywilnych lub sądów policji poprawczej (sprawy kryminalne). Taka organizacja Sądu utrzymała się do 1876 r., kiedy wprowadzono sądy pokoju oparte na modelu rosyjskim.