1. Urząd Poborowy Powiatu Kolskiego: spis poborowych. 2. Urząd Poborowy Powiatu Konińskiego: zwolnienia ze służby wojskowej, wykazy rezerwistów, wykaz wydatków. 3. Urząd Poborowy Powiatu Sieradzkiego: spisy poborowych, rezultaty pomiaru obwodu klatki piersiowej i wzrostu u poborowych w 1885 r. 4. Urząd Poborowy Powiatu Słupeckiego: spisy poborowych. 5. Urząd Poborowy Powiatu Tureckiego: spisy poborowych, poszukiwanie dezerterów, wykazy osób poległych w 1914 r., nakładanie kar na uchylających się od służby wojskowej, wykazy wydatków, spis spraw. 6. Urząd Poborowy Powiatu Wieluńskiego: spisy poborowych, otwarcie kredytów dla Urzędu.

Powiatowe urzędy poborowe powstały na mocy ustawy o obowiązku służby wojskowej z 1.01.1874 r. Podlegały gubernialnemu urzędowi poborowemu. W ich skład wchodzili: naczelnik powiatu jako przewodniczący, pomocnik naczelnika do spraw wojskowo-policyjnych, komisarz włościański oraz dwóch obywateli wynzaczonych przez gubernatora, a także wójt lub burmistrz tej osady, w której przeprowadzano pobór do wojska. Do obowiązków urzędów powiatowych należało między innymi: układanie list powołanych, przeprowadzenie poboru, określenie przydatności poborowych, udzielanie odroczeń, nakładanie kar za uchylanie się od służby wojskowej, przesyłanie sprawozdań urzędowi gubernialnemu. Urzędy zakończyły swoją działalność w 1914 r. po ewakuacji administracji rosyjskiej.