W zespole zachowała się dokumentacja 12 komórek organizacyjnych: WYDZIAŁ ORGANIZACJI I EKONOMIKI, [1957-1958] 1959-1981, sygn. 1-56: Dokumentacja dotycząca reorganizacji przemysłu włókien łykowych, usprawnienia gospodarki materiałowej oraz obniżenia kosztów własnych, materiały związane z utworzeniem przedsiębiorstw roszarniczych i dotyczące rozwoju branży, zarządzenia Naczelnego Dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Lniarskiego w Łodzi, analizy działalności gospodarczej oraz sprawozdania dla Głównego Urzędu Statystycznego (GUS). WYDZIAŁ PLANOWANIA, 1963-1981, sygn. 57-109: plany produkcyjne przedsiębiorstw podległych ZPL, sprawozdania GUS ze wskaźników techniczno-ekonomicznych zbiorcze i zakładów podległych oraz z wynalazczości pracowniczej. WYDZIAŁ REWIZJI GOSPODARCZEJ, 1958-1982, sygn. 110-389: protokoły z kontroli i rewizji Zjednoczenia oraz zakładów podległych, a także sprawozdania z przeprowadzonych rewizji i jej wyników. WYDZIAŁ POSTĘPU TECHNICZNEGO I WSPÓŁPRACY Z ZAGRANICĄ, sygn. 1963-1981, sygn. 390-433: sprawozdania z podróży służbowych za granicę, plany i programy rozwoju zaplecza naukowo-badawczego i racjonalizacji oraz wynalazczości pracowniczej, sprawozdania GUS z prac naukowo-badawczych, wprowadzenia i rozszerzenia mechanizacji, automatyzacji oraz postępowych metod technologicznych w przemyśle. WYDZIAŁ INWESTYCJI, 1959-1981, sygn. 434-474: plany zadań inwestycyjnych i inwestycji przedsiębiorstw podległych ZPL, protokoły komisji branżowych ds. inwestycji, sprawozdania GUS z podróży zagranicznych oraz realizacji inwestycji, WYDZIAŁ ZATRUDNIENIA i PŁAC, 1973-1979, sygn. 475-478: Narodowy Program Gospodarczy zatrudnienia i funduszu płac, sprawozdania GUS z zakresu czasu pracy i zmianowości, analizy poziomu płac, wykorzystania czasu pracy oraz godzin nadliczbowych, WYDZIAŁ BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY, 1971-1982, sygn. 479-483: prace naukowo-badawcze w zakresie BHP, sprawozdania zbiorcze GUS z wypadków przy pracy, warunków pracy i chorób zawodowych, oceny i analizy wypadków przy pracy, stanu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wypadkowości. WYDZIAŁ AGROTECHNIKI, 1978-1980, sygn. 484: sprawozdania z wykonania planu dostaw i zużycia słomy konopnej i lnianej. INSPEKTORAT PRZECIWPOŻAROWY, 1965-1982, sygn. 485-486: analizy stanu ochrony przeciwpożarowej i pożarów. WYDZIAŁ ZAOPATRZENIA, 1974-1981, sygn. 487-504: sprawozdania zakładowe GUS z zaopatrzenia materiałowego w produkty naftowe i syntetyczne, paliwa płynne oraz paliwa do silników, obrotu włóknem, przędzą i tkaninami. WYDZIAŁ RACHUNKOWOŚCI PRZEMYSŁU, 1963-1981, sygn. 505-544, 546-614, 616-1100: branżowe plany kont, sprawozdania finansowe przedsiębiorstw podległych ZPL. WYDZIAŁ KOSZTÓW i FINANSÓW, 1962-1981, sygn. 1101-1159: plany techniczno-ekonomiczne branży, Narodowy Plan Społeczno-Gospodarczy, zbiorcze plany finansowe i kosztów, sprawozdania GUS z realizacji planu kosztów i cen, analizy kosztów własnych oraz analizy ekonomiczne i sprawozdania syntetyczne przedsiębiorstw podległych Zjednoczeniu.

Zjednoczenie Przemysłu Lniarskiego w Łodzi (ZPL) utworzono w dniu 1 stycznia 1959 r w wyniku zmian organizacyjnych przeprowadzonych w branży włókien łykowych. Obejmowało swoim zasięgiem całą Polskę. Zakłady działające wcześniej w ramach Centralnego Zarządu Przemysłu Włókien Łykowych w Łodzi zostały podporządkowane nowo utworzonemu Zjednoczeniu. Do głównych zadań ZPL należało: koordynowanie, nadzorowanie i kontrolowanie, a także ogólne kierownictwo działalności gospodarczej nadzorowanych przedsiębiorstw państwowych. Zjednoczenie Przemysłu Lniarskiego posiadało charakter branżowy. Swym działaniem obejmowało wszystkie zagadnienia związane z przygotowaniem surowca, a następnie jego przerobem w przędzalniach, tkalniach i wykończalniach. Ponadto przygotowywało kontraktacje i skup słomy lnianej. Na czele Zjednoczenia stał Naczelny Dyrektor, który był odpowiedzialny przed Ministrem Przemysłu Lekkiego. Kierował działalnością Zjednoczenia stosownie do obowiązujących przepisów na zasadzie jednoosobowego kierownictwa, reprezentował ZPL na zewnątrz i odpowiadał za jego działalność. Wykonywał swoje funkcje przy pomocy zastępców oraz kierowników wydziałów. Zastępcy Naczelnego Dyrektora pracowali w ramach udzielonych przez niego upoważnień i ponosili przed nim odpowiedzialność za swoje decyzje. W kierowaniu Zjednoczeniem, jako całością Naczelny Dyrektor odpowiadał w szczególności za: • należyte sporządzanie i wykonywanie wieloletnich i okresowych planów działalności jednostek organizacyjnych podporządkowanych Zjednoczeniu, • nadzorowanie, koordynowanie i kontrolę całokształtu działalności nadzorowanych przedsiębiorstw, • dobieranie i szkolenie kadry. Naczelny Dyrektor Zjednoczenia był z ramienia Ministra Przemysłu Lekkiego bezpośrednim zwierzchnikiem dyrektorów przedsiębiorstw oraz instytucji nadzorowanych przez ZPL, stąd też do jego zadań należało: • ustalanie kierunków polityki technicznej, rozwoju norm produkcyjnych oraz organizacji produkcji i zarządzania, • określanie kierunków i koordynacja zakresu prac naukowo-badawczych o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej i potrzeb przemysłu, • ustalanie programów rozwoju i specjalizacji przemysłu technicznych wyrobów włókienniczych oraz nadzorowanie prac prognostycznych wykonywanych przez poszczególne jednostki organizacyjne wchodzące w skład Zjednoczenia, • opracowywanie wieloletnich i rocznych planów działalności gospodarczej, ustalanie polityki cenowej Zjednoczenia, a także podejmowanie decyzji w sprawach zakupu licencji, jakości wyrobów, prowadzenie polityki eksportowej i importowej oraz współpracy z zagranicą, • prowadzenie polityki kadrową oraz powoływanie komisji, zespołów w celu opracowania ważnych zagadnień branży. W Zjednoczeniu działało kolegium, które było organem doradczym i opiniodawczym Naczelnego Dyrektora. W jego skład wchodzili: Naczelny Dyrektor, jako przewodniczący, zastępcy oraz dyrektorzy zgrupowanych przedsiębiorstw i podporządkowanych jednostek organizacyjnych. Kolegium Zjednoczenia podejmowało decyzje w sprawach specjalizacji przemysłu technicznych wyrobów, ustalało programy prac naukowo-badawczych, omawiało programy rozwoju, a także współdecydowało o wspólnych akcjach i przedsięwzięciach organizowanych, finansowanych w całości lub częściowo z własnych środków przedsiębiorstw oraz w sprawach budowy i eksploatacji wspólnych urządzeń socjalno-bytowych. W celu rozwiązywania problemów technicznych i ekonomicznych Zjednoczenia Naczelnego Dyrektora wspierała, mianowana przez niego, Rada Techniczno-Ekonomiczna. Członkowie tego ciała doradczego rekrutowali się spośród przedstawicieli Centrali Zjednoczenia, przedsiębiorstw zgrupowanych oraz innych jednostek organizacyjnych ZPL. Do składu Rady mogli być też powoływani specjaliści, pracownicy nauki oraz działacze gospodarczy spoza Zjednoczenia. Do głównych zadań Rady należało: inicjowanie podstawowych prac z zakresu polityki technicznej i metod podniesienia efektywności gospodarowania w Zjednoczeniu. Organem wykonawczym naczelnego dyrektora była Centrala Zjednoczenia. Do jej zadań należało: • opracowywanie planów i programów działania, • organizowanie środków do realizacji przypisanych zadań, • wdrażanie metod i technik pracy własnej i nadzorowanej służby, • nadzorowanie prac odpowiednich służb w przedsiębiorstwach, prowadzenie instruktażu, udzielanie wyjaśnień i organizowanie różnej niezbędnej pomocy, • prowadzenie analiz technicznych i ekonomicznych, • zbieranie i przetwarzanie informacji oraz przekazywanie ich na zewnątrz, • współpraca z jednostkami naukowymi i badawczo-rozwojowymi, • wykonywanie czynności kancelaryjnych i archiwalnych wynikających z instrukcji kancelaryjnej. Na podstawie Uchwały nr 242 Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie zasad, trybu i terminu zniesienia zjednoczeń przedsiębiorstw państwowych Zjednoczenie Przemysłu Lniarskiego w Łodzi zostało z dniem 1 stycznia 1982 r. postawione w stan likwidacji.