Protokoły zgromadzeń kontrahentów, bilanse cząstkowe, wnioski członków o dopłaty eksportowe oraz zbiór własnych aktów normatywnych regulujących funkcjonowanie Konwencji.

Konwencję zorganizowano w 1927 r. Była ona kartelem mającym za zadanie regulowanie wielkości produkcji przez ustanowienie limitu uruchomienia wrzecion w przędzalniach, eksportu produkcji dla członków oraz premiowanie wywozu przędzy. W rezultacie tych działań chodziło o całkowite opanowanie i kontrolę nad rynkiem przędzy w Polsce. Główną rolę w Konwencji odgrywały dwie francuskie spółki akcyjne: „Union Textile” oraz „Compagnie Generale”. Posiadały one najwyższy limit uruchomienia wrzecion, były też głównym eksporterem przędzy i z tego tytułu otrzymywały ze skarbu państwa znaczne premie. Członkami konwencji były następujące przedsiębiorstwa: Francuska Spółka Akcyjna Generalna Kompania Przemysłu Przędzalniczego Towarzystwo Anonimowe Zakładów Allart Rousseau i Ska Roubaix, Przędzalnia Wełny Czesankowej Markus Kohn Spółka Akcyjna w Łodzi, Spółka Akcyjna Manufaktury Wełnianej Leonhardt, Woelker i Girbardt w Łodzi (w likwidacji), Łódzka Czesalnia i Przędzalnia Wełny Spółka Akcyjna w Łodzi, Przędzalnia Szewiotu i Fabryka Wyrobów Trykotowych Stephan i Werner w Łodzi, Tomasowska Przędzalnia Wełny Czesankowej Spółka Akcyjna w Tomaszowie Mazowieckim, Spółka Akcyjna Manufaktury Piotrkowskiej w Łodzi, zakłady w Piotrkowie, Spółka Akcyjna Przemysłu Włókienniczego w Paryżu (dawniej Peltzer), zakłady w Częstochowie, Union Textile Spółka Akcyjna w Częstochowie (dawniej Motte), zakłady w Częstochowie, Lublińcu i Łodzi, Spółka Akcyjna Przemysłu Włókienniczego H. Dietel w Sosnowcu, Zakłady Przemysłu Włókienniczego C. G. Schön Spółka Akcyjna Sosnowcu, Bracia Münch Przędzalnia Wełny Czesankowej w Białej, Vöslauska Fabryka Przędzy Czesankowej Spółka Akcyjna w Vöslau koło Wiednia, zakłady w Białej, Spółka Akcyjna Fabryki Sukna A. G. Borst w Zgierzu. Konwencja funkcjonowała do wybuchu II wojny światowej.