Dział Ogólno-Administracyjny: normatywne, sprawozdania, osobowe 1940-1945 12 j.a.; Dział Finansowo-Gospodarczy: sprawozdania rachunkowe 1941-1944 9 j.a.; Dział Opieki: wykazy podopiecznych 1943-1945 3 j.a.

W dniu 29 maja 1940 r. zostały zatwierdzone przez urząd Generalnego Gubernatora statuty instytucji opieki społecznej dla ludności Generalnego Gubernatorstwa tj. Rady Głównej Opiekuńczej -instytucji pomocy dla ludności polskiej, Ukraińskiej Rady Głównej i Żydowskiej Samopomocy Społecznej oraz Statut Naczelnej Rady Opiekuńczej, która koordynowała ich prace w dziedzinie dobrowolnej opieki społecznej. Siedzibą Naczelnej Rady Opiekuńczej jak również władz centralnych Rady Głównej Opiekuńczej RGO i innych w/w instytucji był Kraków-stolica GG, a działalność ich podlegała kontroli Wydziału Administracyjnego w Urzędzie Gobernatora. Ponieważ równocześnie zgodnie z założeniami statutu przejęły one wszystkie dotychczasowe formy opieki społecznej (placówki polskiej pomocy, PCK i samorządowe), dotychczasowa dobrowolna opieka społeczna została poddana nadzorowi władz okupacyjnych. Najważniejszymi zadaniami RGO było: zespolenie wszelkich organizacji opieki dobrowolnej, wykonywanie ogólnej opieki społecznej, przedsiębranie wszelkich kroków w celu uzyskania niezbędnych środków, rozdzielanie darów pieniężnych i w naturze między ludność potrzebującą opieki, organizowanie, utrzymanie i wspieranie zakładów i instytucji opieki społecznej, współpraca z zagranicznymi organizacjami opieki społecznej. Organizacja RGO była dwustopniowa do końca 1940 roku. Zarządowi Głównemu RGO w Krakowie podlegały bezpośrednio Miejskie i Powiatowe Rady Opiekuńcze i ich agendy terenowe-delegatury gminne. W siedzibie dystryktów tj. w Krakowie, Warszawie, Lublinie i Radomiu miał Zarząd Główny swoich delegatów, których rola polegała na koordynowaniu pracy Zarządów Powiatowych i Miejskich właściwego dystryktu i pośredniczenia między nimi a Zarządem Głównym w trudniejszych sprawach. W okresie przejściowym od maja do końca 1940 roku działały Zarządy Okręgowe. RGO powoływała w siedzibie Starosty Powiatowego Radę Główną Opiekuńczą Powiatową, której zadaniem było wspieranie potrzebujących pomocy, szczególnie w wypadkach katastrof żywiołowych, niesienie pomocy uchodźcom wysiedlonym , opieka nad dziećmi pozbawionymi rodziców lub opiekunów, wspieranie rodzin jeńców wojennych. Rada Opiekuńcza Powiatowa składała się z trzech członków narodowości polskiej. Powoływanie ich odbywało się za zgodą niemieckiego starosty powiatowego. Dla urzeczywistnienia swoich zadań Rada Opiekuńcza Powiatowa powoływała z terenu poszczególnych gmin delegatów gminnych. Rady Opiekuńcze Powiatowe w sierpniu 1941 roku przemianowane zostały na Polskie Komitety Opiekuńcze. Objęły wówczas zakresem swojego działania zadania, które statutowo ciążyły na Radach Powiatowych. Rada Opiekuńcza Powiatowa w Tomaszowie Lubelskim była początkowo delegaturą ROP w Zamościu powołanej do życia we wrześniu 1940 roku. Od września 1944 roku w Tomaszowie istniał samodzielny Polski Komitet Opiekuńczy. [na podstawie wstępu do inwentarza]

wyłączono z akt PKOS