1) Sprawy prezydialne (sygn. 1-18; [1918] 1919-1931). 2) Sprawy administracyjne: zarządzenia i okólniki, sprawy organizacyjno-kancelaryjne, komisariat i wójtostwa obwodowe, sieroctwo, Prokuratoria, ławnicy i przysięgli sądowi, testamenty, sprawy organizacyjne usc, kultura i sztuka, archiwa, biblioteki i muzea, pomniki przyrody (sygn. 19-38; 1918-1930). 3) Sprawy budżetowo-gospodarcze: kasowość administracyjna (sygn. 39; 1923-1930). 4) Sprawy policyjne a) Akta porządku i bezpieczeństwa publicznego: organizacja policji państwowej, strajki, bezpieczeństwo państwa, stan wyjątkowy, prasa, cenzura, raporty policyjne, sprawy obywatelskie, nazwy miejscowości, uchodźcy, pośrednictwo pracy, straż pograniczna, cechy rzemieślnicze, sprawy handlowe, Komisja Zdrowia, policja sanitarna, grobownictwo wojskowe, fundacje i darowizny (sygn. 40-83; [1910] 1919-1930). b) Akta rolne, leśne i melioracyjne: reforma rolna, parcelacja, inspekcja pracy w rolnictwie, statystyka produkcji rolnej, leśnictwo, łowiectwo, sprawy wodne, księga wodna, spółki drenarskie, turystyka (sygn. 84-108; 1919-1930). 5) Sprawy ogniowe: przepisy przeciwpożarowe, straże pożarne, statystyka pożarów (sygn. 109-112; 1920-1931). 6) Sprawy wojskowe: przepisy, inwalidzi wojenni i weterani, jeńcy wojenni i uchodźcy, punkt trygonometryczne, wojskowe zakłady naukowe i wychowawcze, Czerwony Krzyż, organizacje paramilitarne, Powiatowy Komitet Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (sygn. 113-133; 1919-1930). 7) Sprawy szkolne: sprawy ogólne, konferencje, nadzór nad szkołami powszechnymi, nauczyciele, oświata zawodowa, szkolnictwo wyższe (sygn. 134-148; 1919-1931). 8) Sprawy kościelne: sprawy ogólne, sprawy organizacyjno-własnościowe parafii rzymskokatolickich, ewangelickich i gminy żydowskiej, sekty wyznaniowe (sygn. 149-172; 1919-1931). 9) Sprawy samorządowe i gminne: gminy wiejskie i miejskie, obszary dworskie (sygn. 173-175; 1919-1931). 10) Sprawy statystyczne: statystyka ludnościowa, klęsk żywiołowych, samobójstw, własnościowa, produkcji rolnej (sygn. 176-185; 1919-1931). 11) Sprawy obywatelstwa i opcji: plebiscyt, opcje na rzecz Polski i Niemiec (sygn. 186-195; 1919-1930). 12) Sprawy paszportowe: robotnicy sezonowi, emigracja i reemigracja, cudzoziemcy (sygn. 196-203; 1919-1932). 13) Sprawy urzędu ubezpieczeń: ubezpieczenia społeczne, nieruchomości i ruchomości, organizacja Urzędu Ubezpieczeń, statystyka ubezpieczeniowa, przepisy Kas Chorych, bezrobocie (sygn. 204-214; [1914] 1919-1931).

Organizacja władz administracyjnych I instancji w II Rzeczypospolitej przebiegała odmiennie w poszczególnych zaborach. W byłym zaborze pruskim Komisariat Naczelnej Rady Ludowej przejął w połowie stycznia 1919 r. kontrolę nad wszystkim urzędami cywilnymi (Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej, 1919, nr 1, s. 4). Przy niemieckich starostach (landratach) ustanowiono tzw. kontrolerów, których zadaniem było nadzorowanie przydzielonych im urzędów (m.in. poprzez obowiązek kontrasygnaty wszelkich aktów prawnych). Ustawa z 1 sierpnia 1919 r. o tymczasowej organizacji b. dzielnicy pruskiej (Dz.P., nr 64, poz. 385) sankcjonowała funkcjonowanie starostw według przepisów pruskiej ustawy organizacji administracji terenowej z 1879 r. Podlegały one (do czasu likwidacji w 1922 r.) Ministerstwu byłej Dzielnicy Pruskiej, które posiadało uprawnienia do zmiany niemieckich przepisów w dziedzinie administracji. Jednolitą dla całego kraju organizację starostw wprowadziły: rozporządzenie Prezydenta RP z 19 stycznia 1928 r. (tekst jednolity: Dz.U., 1936, nr 80, poz. 555) oraz rozporządzenie wykonawcze Ministra Spraw Wewnętrznych z 30 czerwca 1930 r. (Dz.U., nr 55, poz. 464). Starosta był na obszarze powiatu przedstawicielem rządu, sprawującym z tego tytułu funkcje przekazane mu rozporządzeniem z 1928 r. lub inne, specjalnie zlecone przez rząd. Był również szefem administracji ogólnej tj. administracji spraw wewnętrznych oraz innych działów administracji bezpośrednio zespolonych we władzach administracji ogólnej. Swoje zadania starosta załatwiał osobiście, poprzez starostwo lub inne podległe mu urzędy. Głównym zadaniem starosty było zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego przy pomocy podległym mu organów policji państwowej. Wydawał im polecenia oraz kontrolował działalność. Starosta sprawował także orzecznictwo karno-administracyjne w sprawach wykroczeń oraz stał na czele wydziału powiatowego, który był organem wykonawczym samorządu powiatowego. Na podstawie rozporządzenia z 1930 r. wojewoda poznański wydał 22 marca 1932 r. jednolity statut organizacyjny starostw województwa poznańskiego (Poznański Dziennik Wojewódzki, nr 14, poz. 221). Zgodnie z nim w każdym starostwie powinno funkcjonować 12 referatów: 1) ogólny - obejmujący sprawy wynikające ze stanowiska starosty jako reprezentanta rządu; 2) organizacyjny - obejmujący sprawy dotyczące wewnętrznej organizacji starostwa, czuwanie nad ogólnym biegiem urzędowania, sprawy osobowe, szkoleniowe, nadzór ogólny nad kancelarią oraz sprawy budżetowo-gospodarcze urzędu; 3) bezpieczeństwa - obejmujący sprawy polityczne, bezpieczeństwa i porządku publicznego; 4) administracyjny - obejmujący sprawy o przeważającym charakterze administracyjno-prawnym, jak sprawy wodne, przemysłowe, rybackie, łowieckie, rolne, obywatelstwa, stanu cywilnego, wyznaniowe, aprowizacyjne, postępowania przymusowego w administracji itp.; 5) wojskowy - obejmujący sprawy z zakresu uzupełnienia i zaopatrzenia armii, sprawy mobilizacji, PWiWF; 6) karno-administracyjny - obejmujący orzecznictwo i politykę karno-administracyjną; 7) opieki społecznej; 8) sanitarny - obejmujący sprawy nadzoru nad działalnością organów i instytucji państwowych i samorządowych oraz prywatnych w dziedzinie zdrowia publicznego, sprawy higieny społecznej, zwalczanie chorób zakaźnych, sprawy pomocy lekarskiej dla funkcjonariuszy państwowych, opinii i orzeczeń lekarskich; 9) weterynaryjny - obejmujący sprawy nadzoru państwowego w zakresie wykonywania przepisów weterynaryjnych; 10) spraw inwalidów wojennych – obejmujący sprawy rejestracji, statystyki, leczenia, szkolenia i komisji wojskowo-lekarskiej dla inwalidów wojennych oraz zaopatrzenia wdów i sierot po nich; 11) ochrony lasów - obejmujący sprawy ochrony lasów niepaństwowych; 12) budowlany. Przy czym referat inwalidów wojennych starostwa ostrowskiego obejmował także powiaty: jarociński, kępiński i krotoszyński, a referat budowlany starostwa jarocińskiego był wspólny dla powiatów: jarocińskiego, krotoszyńskiego, ostrowskiego i kępińskiego. W Starostwie w Krotoszynie miał natomiast siedzibę obwodowy komisarz ochrony lasów dla powiatów: Gostyń, Jarocin, Kępno, Krotoszyn, Leszno Ostrów i Rawicz. W styczniu 1934 r., na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP z 27 października 1933 r. (Dz.U., 1933, nr 85, poz. 635), nastąpiło zespolenie urzędów ziemskich z władzami administracji ogólnej, a ich kompetencje przejęły referaty rolnictwa i reform rolnych zajmujące się sprawami przebudowy ustroju rolnego oraz opieki nad rolnictwem. Dodatkowo w województwach pomorskim i poznańskim utworzono referat wodno-melioracyjny, obejmujący sprawy byłych państwowych urzędów budownictwa melioracyjnego (Dz. Urz. Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, 1934, nr 9, s. 271-276). Starostwo Powiatowe w Odolanowie obejmowało powiat odolanowski w województwie poznańskim. Po likwidacji powiatu 31 marca 1932 r., jego obszar został włączony do powiatu ostrowskiego, a kompetencje zlikwidowanego starostwa przejęło starostwo ostrowskie (Dz.U., nr 6, poz. 35).

Zmikrofilmowano sygn. 168-172 (OK 6790-6794)