1) Zarządzanie: realizacja uchwał RNMiG, akta normatywne własne, plany pracy jednostek własnych, statystyka, skargi i wnioski, kontrole zewnętrzne (sygn. 1-32, 138-140, 143-144; 1973-1990). 2) Finanse: budżety, ich zmiany, sprawozdania finansowe (sygn. 33-71; 1977-1990). 3) Rolnictwo, ochrona przyrody: kontraktacja roślinna, zadrzewienia wsi, spisy rolne, emerytury rolnicze, urządzenia rolne (sygn. 72-121; [1972] 1973-1990). 4) Plany i sprawozdania społeczno-gospodarczego rozwoju (sygn. 122-137; 1976-1986). 5) Sprawy społeczne: nadawanie medalu za długoletnie pożycie małżeńskie (sygn. 141-142; 1985-1989). 6) Ewidencja ludności: książki meldunkowe, rejestry mieszkańców (sygn. 145-221; [1961] 1973-1990 [2002]).

W wyniku reformy ustrojowo-administracyjnej z 1972 r., która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1973 r., dotychczasowe podstawowe jednostki podziału administracyjno-gospodarczego na terenach wiejskich - gromady i osiedla, zostały zastąpione przez gminy (DzU 1972, nr 49, poz. 312). Równocześnie ustawa powołała do życia gminne rady narodowe jako organa władzy państwowej i podstawowe organy samorządu społecznego na terenie gminy. Dopuszczono jednocześnie możliwość tworzenia wspólnych rad narodowych dla gmin i sąsiadujących z nimi miast nie stanowiącymi powiatu. Organem wykonawczo-zarządzającym gminnej rady narodowej i jednocześnie terenowym organem administracji państwowej o właściwości ogólnej został naczelnik gminy, który wykonywał swoje zadania przy pomocy podległego mu urzędu gminy. Zakres działania naczelnika, a także organizację i zadania urzędu gminy precyzowało rozporządzenie Rady Ministrów z 30 listopada 1972 r. (tamże, poz. 315). Urząd gminy składał się z biura urzędu, gminnej służby rolnej oraz urzędu stanu cywilnego. Taka struktura przetrwała do 17 czerwca 1984 r., kiedy zaczęło obowiązywać rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie zasad organizacji i funkcjonowania urzędów terenowych organów administracji państwowej (tamże, 1984, nr 25, poz.124). Przewidywało ono następującą strukturę urzędu gminy: 1) stanowisko pracy do obsługi rady narodowej; 2) referat gospodarki komunalnej, nadzoru budowlanego i komunikacji; 3) referat geodezji i gospodarki gruntami; 4) referat handlu i usług; 5) referat kultury i zatrudnienia; 6) referat planowania i finansów; 7) referat rolnictwa i gospodarki żywieniowej; 8) referat społeczno administracyjny, spraw obronnych i ogólny; 9) referat zdrowia i opieki społecznej; 10) urząd stanu cywilnego oraz 11) samodzielne stanowisko pracy do spraw oświaty i wychowania - inspektor oświaty i wychowania. Kolejne rozporządzenie z końca 1987 r. wewnętrzną organizację urzędu pozostawiało w gestii naczelników (tamże, 1987, nr 40, poz. 228). Gmina i Gminna Rada Narodowa w Żerkowie zostały utworzone w wyniku wspomnianej ustawy z 1972 r. oraz uchwały nr XVIII/92/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 5 grudnia 1972 r. (Dz. Urz. WRN w Poznaniu 1972, nr 32, poz. 391). W skład gminy weszły następujące obręby geodezyjne: Bieździanów, Brzostków, Chrzan, Dobieszczyzna, Komorze, Przybysławskie, Kretków, Lgów, Lisew, Lubinia Mała, Ludwinów, Paruchów, Prusinów, Przybysław, Raszewy, Sierszew, Stęgosz, Szczonów, Śmiełów i Żółków. Równocześnie WRN w Poznaniu uchwałą nr XVIII/99/72 utworzyła dla gminy i miasta Żerków wspólną radę narodową. Organem wykonawczym i zarządzającym wspólnej rady oraz terenowym organem administracji państwowej został naczelnik miasta i gminy Żerków (tamże, poz. 392). Początkowo gmina należała do powiatu jarocińskiego województwa poznańskiego, a po reformie administracyjnej w 1975 r. została włączona do nowoutworzonego województwa kaliskiego (DzU 1975, nr 17, poz. 92). UMiG w Żerkowie funkcjonował do czasu powstania samorządu terytorialnego w 1990 r.