W latach 70. XVIII w. z polecenia króla i Rady Nieustajacej, ze względu na zły stan zachowania, zaczęto kopiować najstarsze księgi Metryki Litewskiej.; stosując transkrypcje w języku łacińskim. Pracą tą kierowal Antoni Korwin Kossakowski. W ten sposób przepisano ponad 60 ksiag Metryki Litewskiej ( księgi 1-66, bez numeru 64) grupujac transkrypcje w 30 tomach dużego formatu i nadając im sygnatury 191-219. Wśród skopiowanych ksiąg występuja księgi o charakterze sądowym, kopiariusze dokumentów z lat 1502-1533, korespondencja ze starostami ziem ruskich i podolskich z l. 1541-1548, kopie dokumentów dotyczacych arcybiskupstwa ryskiego z pierwszej połowy XIII w., 2 księgi metryki królowej Bony z l. 1540-1553. Do ksiąg transkrypcji dołączono pod sygn. M.L. 220 jedną księgę oryginalnej Metryki, spisaną w l. 1775-1792 z potwierdzeniami przywilejów oraz nadaniami indygenatów i nobilitacji.

Dzieje zespołu wiążą się z funkcjonowaniem kancelarii Wielkiego Księstwa Litewskiego, ktorej pierwsze, zachowane księgi pochodzą z 1450 roku, choc prawdopodobnie zaczęto je prowadzic wcześniej. Kancelaria litewska, podobnie jak koronna, poza wewnętrznymi sprawami W.Ks Lit., zajmowała się polityką wschodnią Rzeczypospolitej. Po Unii Lubelskiej (1569), kancelaria ta zajmowala się także, przynajmniej formalnie, sprawami ogólnopanstwowymi, jeśli król przebywał na Litwie. W l. 40. XVIII wieku kancelaria litewska, wraz z archiwum została przeniesiona z Wilna do Warszawy i podzielila w 1794 r. los obu kancelarii koronnych.

stan zachowania -100% w stosunku do 1912, zespół zmikrofilmowany