Księgi urodzeń z lat 1874-1912; 35 j.a. Księgi małżeństw z lat 1874-1906, 33 j.a. Księgi zgonów z lat 1874-1911; 34 j.a. Wtóropisy z lat 1874-1913; 120 j.a. Skorowidze urodzeń i małżeństw z lat 1889-1907; 2 j.a.

Urząd Stanu Cywilnego Sarbia rozpoczął swą działalność 1 października 1874 roku, kiedy to na mocy ustawy z 9 marca 1874 roku o prowadzeniu rejestrów stanu cywilnego i zawieraniu małżeństw wprowadzono w Królestwie Pruskim powszechną oraz świecką rejestrację urodzeń, małżeństw i zgonów. Sprawy te powierzono urzędnikom stanu cywilnego (Standesbeamte), mianowanym i nadzorowanym przez władze administracyjne. Państwo pruskie podzielono na obwody (Standesamtsbezirke), obejmujące jedną lub kilka gmin, w zależności od gęstości zaludnienia. Akta stanu cywilnego rejestrowano w trzech osobnych rejestrach (urodzeń, małżeństw i zgonów) w dwóch egzemplarzach. Pierwopis (Haupt-Register) zostawał w usc, wtóropis (Neben-Register) przekazywano na przechowywanie do właściwego sądu obwodowego (Amtsgericht). W okresie zaboru pruskiego księgi prowadzone były w języku niemieckim, a w okresie międzywojennym po polsku (dla terenów, które po traktacie wersalskim przypadły Polsce). Urzędy stanu cywilnego z terenu byłego zaboru pruskiego, działające na podstawie przepisów niemieckich, uzupełnianych w późniejszym okresie przez rozporządzenia i interpretacje polskich władz państwowych, funkcjonowały przez cały okres międzywojenny. Urząd w Sarbii został jednak zlikwidowany wcześniej, co związane było z reformą ustroju gminnego w Polsce, i istniał do 31 grudnia 1935 roku.

Inwentarz w bazie ZoSIA