1. Akta ogólne, 1945-1948, sygn. 1-8: protokoły z posiedzeń Zarządu Ekspozytury, sprawozdania z działalności, zarządzenia władz nadrzędnych, sprawozdanie po inspekcyjne, zbiór zaproszeń. 2. Akta finansowe, 1946-1948, sygn. 9-14: sprawozdania finansowe i bilanse Ekspozytury. 3. Wycinki prasowe, publicystyka i materiały Edmunda Grudzińskiego, 1945-1978, sygn. 15-19: wycinki prasowe, publicystyka Edmunda Grudzińskiego, wspomnienia Edmunda Grudzińskiego.

Polski Związek Zachodni powstał w roku 1934 na bazie Związku Obrony Kresów Zachodnich, który w roku 1934 podjął uchwałę o zmianie nazwy. Związek został reaktywowany jesienią 1944 r. w Lublinie. Zasadniczym celem dalszej działalności PZZ była integracja przyłączonych po wojnie ziem zachodnich i północnych. Do najważniejszych zadań jakie stawiał sobie PZZ należało m. in.: weryfikowanie polskiej ludności autochtonicznej na ziemiach zachodnich i północnych, starania o powrót Polaków z zagranicy, ożywianie życia gospodarczego poprzez tworzenie własnych placówek gospodarczych bądź współpracę w tym zakresie z instytucjami państwowymi, tworzenie własnych placówek kulturalno-oświatowych jakimi tzw. domów społecznych, prowadzenie kursów, organizacja odczytów i wykładów, wydawanie pism, usuwanie z ziem zach. Niemców, volksdeutschów i śladów niemczyzny. Naczelną władzą PZZ był Zarząd Główny, któremu podlegały okręgi, działające na terenach poszczególnych województw. 9 marca 1945 r. reaktywował się Okręg Poznański PZZ. Okręgi PZZ dzieliły się na obwody, które pokrywały się z granicami powiatów administracyjnych. Na terenie obwodów działacze skupiali się w podstawowych jednostkach – kołach. W roku 1948 organizacja osiągnęła największy stan liczby członków – w całym kraju było ich przeszło 180 tys. Jednak już w 1948 r. zdecydowano o likwidacji PZZ i wchłonięciu jego struktur przez Ligę Morską. Stało się to faktem podczas Ogólnopolskiego Zjazdu Zjednoczeniowego PZZ i LM, który odbył się 2 i 3 kwietnia 1950 r. w Szczecinie. 25 września 1945 r. w lokalu przy ul. Żegockiego 23 (obecnie ul. Borowskiego) odbyło się zebranie założycielskie koła PZZ w Gorzowie. Jego prezesem został Edmund Grudziński. Organizacja stosunkowo szybko się rozwijała. W lutym 1946 r. liczyła 270 członków, a po roku, w lutym 1947 r. liczyła 507 osób w Gorzowie Wielkopolskim i 142 na terenie powiatu. Gorzowski Obwód PZZ, głównie dzięki operatywności prezesa (mającego za sobą udział w akcji „N” w czasie wojny) i jego publicystyce stale się rozwijał. W listopadzie 1945 r. PZZ otworzył Dom Społeczny, który mieścił się przy ul. Łokietka 24. Jego zadaniem była integracja osadników, co zamierzano osiągać poprzez organizowanie przedsięwzięć kulturalnych i oświatowych. W styczniu 1947 r. podniesiono rangę gorzowskiej organizacji, tworząc tu ekspozyturę poznańskiego Okręgu PZZ. Terenem jej działania była cała Ziemia Lubuska. Było to 16 obwodów, w ramach których funkcjonowało 69 kół, zrzeszających 5.350 członków. Na terenie działania Ekspozytury zorganizowano także 20 domów społecznych. Na skutek decyzji zmierzających do likwidacji PZZ w dniu 30 kwietnia 1948 r. gorzowska Ekspozytura została zlikwidowana.