Zarządzenia generał-gubernatora warszawskiego, ogłoszenia o stanie wojennym, raporty o wypadkach i zajściach, sprawozdania dzienne i miesięczne z sytuacji w terenie, statystyka strajków, aresztowania za przestępstwa polityczne, kary administracyjne za wykroczenia polityczne i porządkowe, korespondencja dotycząca osób zesłanych, organizacja transportów aresztowanych i skazanych na zesłanie, decyzje warszawskiego generał-gubernatora określające miejsce i czas zesłania, dyslokacje wojsk, rozkazy do wojsk.

Urzędy tymczasowych generał gubernatorów istniały w latach 1905-1909. Ich powstanie łączyło się ściśle z wprowadzeniem stanu wojennego, który w Królestwie ogłoszono 10.11.1905 r. Po zabójstwie łódzkiego fabrykanta Mieczysława Silbersteina, Łódź oraz powiaty łódzki i łaski wyłączono spod zarządu generał-gubernatora piotrkowskiego i oddano pod zarząd generał-gubernatora kaliskiego. Stan taki trwał do maja 1908 r., kiedy w siedmiu guberniach Królestwa zniesiono stan wojenny i rządy generał-gubernatorów. Natomiast w guberniach kaliskiej i piotrkowskiej stan ten utrzymano, przy czym obydwie gubernie połączono pod władzą jednego generał-gubernatora z siedzibą w Łodzi. Urząd ten istniał do 19.03.1909 r., z tym że w październiku 1908 r. jego zasięg ograniczono do guberni piotrkowskiej i dwóch powiatów guberni kaliskiej, to jest łęczyckiego i sieradzkiego. Zlikwidowany ostatecznie został w czerwcu 1909 r. Zadaniem tymczasowych generał-gubernatorów była walka z ruchem rewolucyjnym. Posiadali oni specjalne uprawnienia, między innymi prawo nakładania w trybie administracyjnym kar pieniężnych do trzech tys. rubli i trzech miesięcy aresztu, wydawania zezwoleń i zakazów urządzania zebrań, publikowania gazet, broszur i innych wydawnictw, decydowania o przekazaniu spraw sądom wojskowym, wydawania decyzji o zamykaniu szkół, zakładów przemysłowych itp.