inwentarz książkowy: 1) sygn. 1-570: Generalia spraw sądowych, 1754-1945; 2) sygn. 571-574: Sprawy cywilne, 1935-1944; 3) sygn. 575-576: Sprawy upadłości, 1927-1939; 4) sygn. 577-580: Sprawy karne, 1921-1943; 5) sygn. 581-615: O rzecznictwo w sprawach niespornych, 1786-1884; 6) sygn. 616-853: Księgi gruntowe i hipoteczne, 1735-1944 (w tym: sygn. 840-842: Księgi gruntowe kopalń, 1793-1941, sygn. 843-848: Księgi gospodarstw dziedzicznych, 1934-1942); 7) sygn. 854-8006 (brak sygn. 2240, 2249, 2250, 2251, 5030 – 5 j.a.): Akta gruntowe gospodarstw chłopskich, 1719-1945, 8) sygn. 8007-8237 (brak sygn. 8176): Akta gruntowe majątków ziemskich, 1732-1943; 9) sygn. 8238-8259: Akta gruntowe kopalń i hut, 1813-1941; 10) sygn. 8260-8754 (brak sygn. 8624): Akta gospodarstw dziedzicznych, 1933-1945; 11) sygn. 8755-8808: Księgi niw, 1827-1943; 12) sygn. 8809-8979: Zwolnienia z ciężarów, 1732-1944; 13) sygn. 8980-9076: Wykazy podatków od budynków, 1733-1942; 14) sygn. 9077-9180: Rejestr publiczny, 1888-1944; 15) sygn. 9181-9221: Księgi wpisów testamentów; 16) sygn. 9222-9278, 9381-9418: Testamenty i akta spadkowe, 1752-1945 (sygn. 9279-9380 – 102 j. inw. (wiązki) – rozbite na 4713 j. a. – pojedyncze testamenty – patrz spis roboczy wg nazwisk testatorów); 17) sygn. 9419-9428: Uznanie ojcostwa, 1837-1852; 18) sygn. 9429-9486 (brak sygn. 9480, 9481, 9482, 9483 – 4 j.a.): Sprawy opiekuńcze, 1815-1826; 19) sygn. 9487-9551: Sądownictwo rozjemcze, 1834-1938; 20) sygn. 9552-9572: Repertoria i rejestry, 1796-1922; 21) sygn. 9573-9599 (brak sygn. 9559, 9578 – 2 j. a.): Aneks, 1786-1942 (akta gruntowe gospodarstw chłopskich, dóbr rycerskich) ogółem w inwentarzu książkowym: 9484 j. a.; spis roboczy: 4713 j.a. - testamenty (poprzednio patrz sygn. 9279-9380 – 102 wiązki akt); układ alfabet. wg nazwisk testatorów spis roboczy: 21 j.a. (korekta ewid. 2019 r.) spis roboczy nr 2: 8 j.a. (Kaczorów; korekta ewid., 2019 r.) spis roboczy nr 3: 121 j.a. (Stadtsparrkasse Schönau Hypothekenbrief, ok. 1940-1943), korekta ewid.

Po opanowaniu Śląska w r. 1741, władze pruskie pozostawiły tu sądownictwo patrymonialne i miejskie, a nadzór nad nim powierzyły dwom utworzonym w r. 1742 tzw. Rejencjom Sądowym – Oberamtsregierungen we Wrocławiu i w Głogowie; stanowiły one sądy I instancji dla spraw książąt i panów i rozstrzygały spory pomiędzy stanami i władzami oraz sprawy graniczne. W 1808 r. Oberamstregierungen zostały zniesione, a na ich miejsce powołano do życia wyższe sądy krajowe – Oberlandesgerichte. W miejsce zlikwidowanych sądów miejskich w miastach królewskich utworzono Land- i Stadgerichte (sądy obwodowe i miejskie I instancji). Rozporządzeniem Fryderyka Wilhelma IV z 2.01.1849 r. zniesiono sądownictwo prywatne (miejskie, patrymonialne, kościelne w sprawach cywilnych) i sądownictwo dla spraw osób uprzywilejowanych. Na miejsce sądów zlikwidowanych wprowadzono sądy państwowe, przy czym jako sądy I instancji utworzono Kreisgerichte, obejmujące swą własnością po jednym powiecie, pod warunkiem, że liczył on ok. 40 tysięcy mieszkańców, a po dwa powiaty – jeśli liczył mniej. W miastach o większej ilości mieszkańców niż 50 tysięcy pozostawiono wprawdzie sądy miejskie, lecz upaństwowiono je podobnie zresztą jak i resztę sądów. Zarówno Kreis- jak i Stadgerichte dzieliły się na dwa oddziały – cywilny i karny. Rozstrzygały one drobne sprawy karne oraz sprawy cywilne. Specjalne Kreisgerichtskommissionen załatwiały sprawy pilne i proste osób zamieszkałych z dala od miast będących siedzibami sądów. Dla wydania postanowień w sprawach wymagających kolegialnego rozpoznania – z wyjątkiem spraw małżeńskich, subhastacji, przymusowego zysku – sądy wysyłały w teren deputacje (Kreisgerichtsdeputationen). Sądy przysięgłych (Schwurgerichte) rozpatrywały w sądach pierwszej instancji sprawy karne dotyczące przestępstw zagrożonych karą śmierci lub więzienia ponad pięć lat. Zmiana konstytucji Rzeszy spowodowała wprowadzenie od 1.10.1879 r. nowej ordynacji sądowej. Zlikwidowano Kreis- i Stadtgerichte, a powołano do życia Amtsgerichte jako sądy pierwszej instancji. Działały one na Śląsku w l. 1879-1945 i załatwiały w składzie w zasadzie jednego sędziego sprawy cywilne o wartości sporu do 5000,- (pięciuset) marek, sprawy z tytułu umowy najmu, sprawy o wykroczenia w czasie podróży, sprawy zajęcia bydła, sprawy szkód wyrządzonych przez zwierzęta i sprawy szkód wyrządzonych w czasie polowania, sprawy alimentacyjne, roszczenia z tytułu wymiaru starczego, sprawy adopcji, opiekuństwa, sprawy spadkowe, testamentowe, sprawy ksiąg i akt gruntowych, rejestry zrzeszeń i firm, sprawy dobrowolnej jurysdykcji i sprawy niepodzielnych gospodarstw chłopskich – Erbhöfferollen. Kompetencji Amtsgerichtów podlegały również sprawy karne zagrożone karą do sześciu miesięcy więzienia wszczęte z oskarżenia prywatnego lub na wniosek prokuratora, następnie sprawy wielkich kradzieży i paserstwa, sprawy recydywy w oszustwie i kradzieży, o ile poszkodowany nie niósł sprzeciwu. Sprawy karne rozstrzygały sądy ławnicze – Schwurgerichte, złożone z sędziego i dwóch ławników. Od 1923 r. istniały przy Amstgericht’ach sądy dla młodocianych – Jugendgerichte. Poza tym w ramach organizacyjnych Amstgericht’ów działały sądy do spraw niepodzielnych gospodarstw chłopskich – Anerbengericht a od r.1935 – urząd do spraw uwolnienia z długów (Entschuldungsamt). W koneksji z sądem I instancji sprawowały swą władzę od r. 1934 samodzielne sądy do spraw pracy – Arbeitsgerichte – rozpatrujące wykroczenia i przestępstwa z tytułu umowy o pracę. Instancją odwoławczą od wyroków sądów Amtsgericht były sądy II instancji – Landgerichte.