Strona główna

Szukaj w Archiwach to zbiory
archiwalne on-line

Znajdziesz tu akta, metryki, mapy, zdjęcia, kolekcje,
dokumentację techniczną i wiele innych

Spróbuj inaczej

Wyszukiwanie zaawansowane Przeglądaj kolekcje

Wyszukiwanie akt metrykalnych

Jak szukać?

Szukaj w archiwach to:

118 instytucje udostępniające archiwalia

118 instytucje udostępniające archiwalia
79 milionów skanów i materiałów

79870632 skanów i materiałów
16 milionów opisów materiałów archiwalnych

16715639 opisów materiałów archiwalnych

40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny

Uroczystości poświęcone kolejnym rocznicom powstań śląskich, organizowane zarówno w Katowicach, jak i w Opolu, świadczyły o tym, że w pierwszym okresie powojennym nadawano tradycji powstańczej duże znaczenie. W latach 40. organizatorem tych obchodów był przede wszystkim wojewoda śląski Aleksander Zawadzki. Z wielkim rozmachem przygotowano uroczystości w 1945 r., najpierw w Katowicach, a następnie na Górze św. Anny. Rok później, w 25. rocznicę wybuchu III powstania śląskiego, odbyła się duża manifestacja pod budowanym Pomnikiem Czynu Powstańczego. W kolejnych latach celebracje rocznic powstańczych zanikły, by powrócić dopiero w 1955 r. Zorganizowane wówczas uroczystości na Górze św. Anny połączono z odsłonięciem Pomnika Czynu Powstańczego. Na obchodach 35. rocznicy wybuchu III powstania śląskiego po raz pierwszy pojawił się przywódca rządzącej partii komunistycznej – I sekretarz KC PZPR Edward Ochab. Od 1956 r. regularnie świętowano rocznice powstańcze, aczkolwiek tylko niektórym z nich nadawano specjalną rangę polityczną i odświętną oprawę. Olbrzymia manifestacja odbyła się 4 maja 1961 r., w 40. rocznicę powstań. Wtedy też narodziła się idea budowy Muzeum Czynu Powstańczego na Górze św. Anny.

Zobacz

Obraz 1 z kolekcji "40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny"

Obraz 2 z kolekcji "40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny"

Obraz 3 z kolekcji "40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny"

Obraz 4 z kolekcji "40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny"

Obraz 5 z kolekcji "40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny"

Obraz 6 z kolekcji "40. rocznica III Powstania Śląskiego na Górze św. Anny"

Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech

Związek Polaków w Niemczech, powstały w 1922 r. w Berlinie, był główną organizacją Polaków w Niemczech. Dbał o prawa mniejszości, rozwijał życie społeczne i kulturalne oraz bronił języka polskiego. Ważną częścią jego pracy była działalność teatralna, łącząca edukację, rozrywkę i budowanie tożsamości narodowej. Już w 1924 r. członkowie ZPwN w Wójtowej Wsi wystawili pierwsze sztuki („Św. German”, „Janek doktorem”). W kolejnych latach w Bytomiu, Mikulczycach, Gliwicach czy Opolu prezentowano popularne utwory, m.in. „Dobry syn”, „Wesoła wdówka”, „W krainie baśni”. Przedstawienia towarzyszyły świętom narodowym, dożynkom i wydarzeniom charytatywnym. Kobiety zrzeszone w towarzystwach ZPwN również organizowały spektakle, np. „Babski comber” w Bytomiu (1937). W latach 30. powstawały liczne amatorskie zespoły teatralne – m.in. w Bytomiu, Oleśnie, Strzelcach Opolskich. Popularnością cieszył się też Polski Teatr Kukiełkowy Alojzego Smolki, który wystawiał bajki dla dzieci („Szewczyk Dratewka”, „Czerwony Kapturek”). Mimo trudnych warunków teatr odgrywał ważną rolę w pielęgnowaniu języka, tradycji i więzi narodowej wśród Polaków w Niemczech.

Zobacz

Obraz 1 z kolekcji "Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech"

Obraz 2 z kolekcji "Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech"

Obraz 3 z kolekcji "Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech"

Obraz 4 z kolekcji "Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech"

Obraz 5 z kolekcji "Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech"

Obraz 6 z kolekcji "Scena polska. Teatr w działalności Związku Polaków w Niemczech"

Dokumenty pergaminowe wsi Siedliska koło Zamościa 1457-1662

Nowe skany prezentują najstarsze zasoby Archiwum Państwowego w Zamościu, a mianowicie cenne materiały pochodzące z lat 1457-1662. Jest to dokumentacja pergaminowa dotycząca wsi Siedliska w gminie Zamość, położonej niedaleko na zachód od miasta. Trzy z tych dokumentów sporządzono w pobliskim mieście Szczebrzeszyn (pierwszy w roku 1457 i dwa kolejne w 1593), a jeden w Zamościu (1662 r.). Są zachowane w dobrym stanie, z wyraźnie czytelnym tekstem. Na niektórych występują niewielkie ubytki oraz zagięcia, co wynika m.in. z pierwotnego złożenia/zwinięcia tychże starych dokumentów. Więcej szczegółów, wraz z tłumaczeniem ich treści na język polski, można dowiedzieć się w obszernym artykule „Archiwariusza Zamojskiego” z 2011 roku (autor: Jan Kuss, AP Lublin, „Przywileje wsi Siedlisk”, strony 7-14), dostępnego na stronie internetowej AP Zamość: ▪ ARCHIWARIUSZ ZAMOJSKI - https://archiwariusz.zamosc.ap.gov.pl/page/2/ ; ▪ ARTYKUŁ - https://archiwariusz.zamosc.ap.gov.pl/images/pliki/2011/1_2011.pdf

Zobacz