Tabele nadawcze sygn 1-19, księga poborowych sygn 20-21, akta USC dokumenty dot urodzin, małżeństw i zgonów sygn 22-23, listy podatku gruntowego sygn 24, 29, 38, budżety sygn 25-27, daniny mieszkańców sygn 278, wykaz osób posiadających nieruchomości budynkowe sygn 30, księgi meldunkowe sygn 31-35, ewidencja i kontrola ruchu ludności sygn 36-37, dziennik główna sygn 39, listy płac członków zarządu gminy sygn 40, księgi ludności i rejestry mieszkańców sygn 41-57.

Ustrój gmin wiejskich zapoczątkował dekret z dnia 23 lutego 1809 r. Dekret z 1809 roku, który przewidywał istnienie rad wiejskich z wójtem na czele. Od 1818 roku wójtom nadano charakter partymonialny, uszczuplono obszar gmin, czyniąc wójtem każdego właściciela wsi. Ukaz carski z dnia 9 lutego 1864 roku „O urządzeniu gmin wiejskich”, wprowadził nowy ustrój gminy wiejskiej, dając podstawę ustroju samorządu gminnego. Każda gmina składać się miała z szeregu wsi, osad, kolonii, folwarku, a więc tworzyć gminę zbiorową. W związku z ukazem z 1864 roku Komitet Urządzający w latach 1867-1868 wprowadził nowy podział na gminy. Podstawowe zmiany wprowadził dekret „O utworzeniu rad gminnych” z dnia 27 listopada 1918 roku. W każdej gminie została utworzona rada gminna, składająca się z wójta i 12 członków. Stan taki przetrwał do 1933 roku, kiedy to zmiany w dotychczasowej organizacji samorządu wprowadziła ustawa z 23.03.1933 r. „O częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego”. W okresie okupacji hitlerowskiej rozporządzenie Generalnego Gubernatora z dnia 28.11.1939 r. podporządkowało władze gminne okupantowi. Samorząd gminny został zlikwidowany. Zarządem gminy kierował burmistrz powoływany drogą nominacji. Bezpośrednią władzę nadzorczą nad gminami sprawował Starosta Powiatowy. W oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódź 1998