Są to koncesje przemysłowe wydane na nazwisko Ferdinand August Clemens. Ferdinand August Clemens był kupcem i farbiarzem. W 1862 r. zdobył uprawnienia czeladnika. Rok później, koncesje na stanowisko majstra. Był właścicielem zakładu „Leinen Baumwoll-Wäsche und Weiswaaren Handlung. Färberei, który mieścił się przy Bollwerk 4/5 (obecnie ul. Nadbrzeżna).

Cechy były to organizacje powołane do obrony interesów rzemieślników. Regulowały one zaopatrzenie w surowiec, kontrolowały produkcję i ustalały ceny. Jako organizacje społeczne spieszyły swym członkom z pomocą, organizowały wspólne życie towarzyskie i religijne. Posiadały własne władze cechowe. Pierwsze informacje o mistrzu farbiarskim zajmującym się farbowaniem na czarno (Schwarzfärber) z Gorzowa Wielkopolskiego pochodzą z 1602 r. W 1795 r. w mieście pracowało 3 farbiarzy, w tym jeden farbujący na kolorowo i dwóch farbujących na czarno. W źródłach historycznych wymienieni są mistrzowie farbiarscy: Lehmann, Bressler i William. Jednak z uwagi na małą liczbę warsztatów farbiarskich, nie byli w stanie utworzyć samodzielnego cechu. Tworzyli oni go łącznie z farbiarzami z Myśliborza. W XVIII w. w Gorzowie były 2 farbiarnie. Zaś w 1875 r. zarejestrowane było w mieście 7 garbarni i farbiarni skór. Łącznie zatrudniały one 23 pracowników. W 1900 r. były w Gorzowie trzy farbiarnie. Farbowano tam odzież z lnu, bawełny i przędzy. W 1914 r. liczba ich wzrosła do czterech. Z uwagi na brak akt z lat 1803-1945 trudno jest przedstawić dzieje cechu farbiarzy.