Akta spraw o oszustwa, obelgi, pobicie, zabór mienia i kradzieże, 1853-1869, sygn. 1-117

Sąd pokoju był najniższą instancją sądowa, łączącą jurysdykcję w sprawach cywilnych i karnych. Jego organizację określała konstytucja Księstwa Warszawskiego oraz dekret króla Fryderyka Augusta z 26 lipca 1810 r. Jego wydział policyjny był także nazywany sądem policji prostej. Orzekał w sprawach karnych do wysokości grzywny 30 zł lub trzech tygodni aresztu. Do jego kompetencji należały ponadto sprawy o pobicia i obelgi. Apelacje od postanowień sądu wnoszono sądów policji poprawczej. Taka organizacja utrzymała się do 1876 r., kiedy wprowadzono sądy pokoju oparte na modelu rosyjskim.