Goniądz to niewielkie miasteczko leżące na Podlasiu w powiecie monieckim nad rzeką Biebrzą. Najstarsza pisana wzmianka o Goniądzu pochodzi z 1358 roku, kiedy to określa się go jako stolicę powiatu należącego do ziemi wiskiej. W 1509 roku król Zygmunt Stary nadał dobra goniądzkie Mikołajowi Mikołajewiczowi Radziwiłłowi, wojewodzie trockiemu. W 1547 roku właściciele Goniądza: Petronela z Radziwiłłów Dowojnowa oraz jej mąż Stanisław Dowojno podjęli się uporządkowania praw miejskich, nadając mieszczanom goniądzkim prawo chełmińskie. Tekst łacińskojęzycznego dokumentu zawierającego to nadanie zachował się w księdze Metryki Koronnej (KK 27, str. 517-524) przechowywanej w Archiwum Głównym Akt Dawnych. W zasobie AGAD znajduje się również inny, niezwykle ciekawy materiał dokumentujący historię Goniądza. Jest to inwentarz miasta i starostwa goniądzkiego spisany w języku polskim w 1571 roku przez Łukasza Górnickiego, wybitnego humanistę oraz Jakuba Żelgowskiego, dworzanina królewskiego. W inwentarzu tym znajdziemy m.in. opis zamku goniądzkiego i spis mieszkańców poszczególnych ulic w mieście, którzy posiadali opodatkowane nieruchomości. O wyjątkowej wartości historycznej tych archiwaliów świadczy fakt, że inwentarz został wydany drukiem w postaci aneksu do publikacji "Dzieje Goniądza w 450 rocznicę praw miejskich". Dzięki tym archiwaliom możemy poznać nazwiska ludzi, którzy zamieszkiwali Goniądz 450 lat temu.