Wzmianki o cechu cyrulickim pochodzą już z XV wieku. Przykładem może być Gdańsk, gdzie w 1457 r. nadany został, przez króla Kazimierza Jagiellończyka, statut cechu, na którym wzorowały się inne miasta. Do cechu cyrulickiego należeli majstrowie, magistrowie czyli mistrzowie, towarzysze oraz uczniowie, zwani chłopcami. Wobec bardzo małej liczby lekarzy, prawie cała dawna praktyka lekarska znajdowała się w ręku cyrulików. Kolekcja prezentuje materiały pochodzące z Akt miasta Przemyśla oraz Tek Leopolda Hausera, dotyczące cechu cyrulickiego i aptekarskiego w Przemyślu z XVI-XVIII.