Księgi postanowień Komisji i zarządzenia dyrektora Izby sygn 1-7 Wydział I z lat 1878-1915 zarządzenia władz zwierzchnich, sprzedaż dóbr prywatnych i zabezpieczenie praw na rzecz skarbu, zapomogi zakładanie hipotek, wypłata pensji, emerytur, opłaty spadkowe z lat 1899-1911, wydawanie zezwoleń na prowadzenie zakładów hadlowych i przemysłowych sygn 8-324, 3374-3411 Wydział II z lat 1867-1915 podatki od nieruchomości, dzieżawa propinacji w dobrach skarbowych, prywatnych, instytutowych i majorackich, opłaty spadkowe od 1869-1899 i od 1911-1915, przejmowanie majątków i kapitałów kościelnych, kary za naruszenie przepisów o prawie handlowym i przemysłowym, kontrola towarzystw akcyjnych i kredytowych sygn 325-2664 Wydział III z lat 1867-1916 organizacja kas skarbowych i pożyczkowych, sprawozdania z dochodów i rozchodów izby wydawanie i przesyłanie zarządzeń jednostkom podległym sygn 2665-2730 Kancelaria z lat 1867-1918 akta osobowe pracowników izby, kontrola zakładów przemysłowych, gospodarka leśna, korespondencja poufna dyrektora Izby sygn 2731-3388

Kielecka Izba Skarbowa powołana została do życia ukazem z dn. 28 marca 1867 r. Działalność rozpoczęła 1 lipca 1869 roku. Do kompetencji Izby należało obliczanie i pobór podatków i opłat, dysponowanie dochodami i wydatkami, zarząd kasami skarbowymi, przejmowanie majątków nieruchomych i zabezpieczonych na nich kapitałów na rzecz Skarbu Państwa, urządzanie hipotek dla nowych majątków, oddawanie w dzierżawę dóbr rządowych i rozstrzyganie sporów z dzierżawcami, ogólny nadzór nad stanem dóbr i wpływem z nich dochodów, czuwała też nad zabezpieczaniem należności skarbowych spłatą pożyczek skarbowych dokonywała lustracji dóbr prywatnych będących w zastawie skarbu państwa, zajmowała się też sprawami dochodów z lasów państwowych, ponadto obliczała opłaty od spadków i rozpoczynanych procesów sądowych, nadzorowała wykonywanie postanowień z zakresu handlu i przemysłu czy nadań dla włościań bezrolnych i małorolnych, licytacje publiczne. Izba zajmowała się też budową i remontem budynków w dobrach rządowych. Na czele Izby stał dyrektor mianowany i zatwierdzany ukazem carskim. Pierwszym dyrektorem był Jakub Rzepiszewski potem Iwan Orłow, Sergiusz Szpiliew, Hipolit Komarow, Aleksy Orłow, Sergiusz Polański i ostani Cwietkow. Izba Skarbowa dzieliła się na wydział kas, wydział państwowych podatków i opłat, wydział dóbr rządowych i lasów, kancelarię. Izba działała do marca 1918 roku. W czasie wojny siedzibę swoją miała na terenach Związku Radzieckiego, a ostatnią jej siedzibą był Woroneż. w oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódż 1998 oraz wstęp do zespołu