akta notarialne VII 1850- IV 1851 sygn.1-2

Notariusz / nazwa łacińska /- urzędnik powołany do dokonywania czynności, którym strony powinny lub pragną nadać formę notarialną. Notariat jest to instytucja mająca na celu zapewnienie bezpieczeństwa obrotu prawnego i jego zgodności z obowiązującym prawem. W państwie pruskim nowożytny kształt notariatu zaczął się formować w połowie XIX wieku, kiedy to wydane zostały ustawy mające na celu ujednolicenie zasad działalności notariuszy. Podstawy prawne funkcjonowania notariuszy określały ustawy z lat: 1845 i 1851 , nowelizowane w późniejszych latach. Notariusz musiał posiadać wykształcenie prawnicze i praktykę zawodową. Notariuszami z reguły zostawali adwokaci mianowani na stanowisko przez króla, a w późniejszym okresie przez ministra sprawiedliwości. Przydzielani byli do sądu wyższej instancji i posiadali kancelarię w wyznaczonym mieście, w którym też najczęściej mieszkali. Natomiast prace swe wykonywali w różnych miejscowościach. Z wykonywanych czynności urzędowych notariusz sporządzał przewidzianą przepisami dokumentację: akta notarialne, rejestry, kięgi depozytów, protesty weksli i czeków, załączniki do akt, akta generalia, rejestry czynności