I. Akta ogólno-organizacyjno-administracyjne l.1949-1952, od sygn. 1 do sygn. 9: akta dotyczące organizacji szkoły, sprawozdania roczne, akta personalne, plan sytuacyjny głównego budynku. II. Katalogi ocen Kl. I ogólnozawodowa l. 1946-1953, od sygn. 10 do sygn. 38: katalogi okresowe, klasyfikacyjne, dzienniki lekcyjne. Akta z l. 1949-1950, od sygn 39 do sygn. 51: listy płacy.

Organizacja szkolnictwa zawodowego w Polsce po II wojnie światowej opierała się na zarządzeniu Ministra Oświaty z dnia 5 marca 1946 r.. Szkoły zawodowe miały dać młodzieży przygotowanie zawodowe teoretyczne i praktyczne. Jedną z takich szkół była Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa w Łęczycy, która powstała 11 października 1946 r. na podstawie Zarządzenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego w Łodzi. Pierwszym dyrektorem szkoły był Poleszczuk Romuald.Szkoła zajmowała część budynków koszarowych, wydzierżawionych przez DOSZ w Łodzi od Ministerstwa Obrony Narodowej na okres 10 lat. W pozostałej części budynków było ulokowane Państwowe Technikum i liceum Administracyjno- Gospodarcze w Łęczycy.W/w szkole były następujące wydziały: krawiecki, stolarski i ogólnozawodowy.Do Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej przyjmowano absolwentów szkoły powszechnej. Młodzież rekrutowała się ze środowiska robotniczego i chłopskiego natomiast mało było młodzieży ze środowiska inteligencji pracującej. Całoroczna nauka w zakładzie dzieliła się na dwa półrocza i cztery okresy, z których każdy kończył się posiedzeniem Rady pedagogicznej, podsumowującym ogólne wyniki pracy szkoły i ustalającym oceny za postępy i sprawowanie się uczniów. Szkoła działała do 1953 r.. Po jej likwidacji w budynku zajmowanym dotąd przez Publiczną Średnią Szkołe Zawodową ulokowano Zasadniczą Szkołę Drzewną.[Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Zenona Ustimow, Łęczyca 1979].