Akta spraw cywilnych: postępowanie nakazowe o należności pieniężne, sprawy spadkowe, naruszenie prawa własności, alimenty z lat 1929-1939, sygn. 1-13, 10a Repertoria spraw karnych z lat 1929-1939, sygn. 14-34 Repertoria spraw cywilnych rozpoznawanych w trybie postępowania ogólnego z lat 1929-1939, sygn. 35-50 Repertoria spraw opiekuńczych z lat [1925] 1929-1934, sygn. 51-52 Repertoria spraw wytaczanych w trybie postępowania nakazowego i upominawczego z lat 1933-1939, sygn. 53-66 Repertoria spraw egzekucyjnych z lat 1933-1939, sygn. 67-72 Skorowidze do repertoriów spraw karnych z lat 1929-1936, sygn. 73-81 Skorowidze do repertoriów spraw cywilnych z lat 1929-1938, sygn. 82-90 Skorowidze do repertoriów spraw wytaczanych w trybie postępowania nakazowego i upominawczego z lat 1934-1936, sygn. 91-93 Skorowidz do repertoriów spraw egzekucyjnych z lat 1935-1937, sygn. 94

Sądy Grodzkie, które rozpoczęły swoją działalność z dniem 1 stycznia 1929 roku, powołało rozporządzenie Prezydenta RP z 6 lutego 1928 roku o prawie ustroju sądów powszechnych. Wraz z innymi sądami, określonymi wspólną nazwą sądów powszechnych, powierzony im został wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych i cywilnych. Sądy grodzkie stanowiły najniższy szczebel w organizacji sądownictwa powszechnego. Rozpatrywały one w I instancji sprawy powierzone o niewielkiej społecznej szkodliwości. Decyzje merytoryczne podejmowano w sądach grodzkich jednoosobowo, mimo że sąd mógł składać się z kilku sędziów. Odwołania od decyzji sądów grodzkich rozpatrywały sądy okręgowe. Kres działalności sądów grodzkich położył wybuch II wojny światowej. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. L. Domański, Będzin 1974]