Zespół został przekazany do Papieskiego Instytutu Studiów Kościelnych przez hr. Emeryka Hutten-Czapskiego. Najciekawszą część stanowi kronika kompanii (dziennik) prowadzona najprawdopodobniej przez plutonowego Józefa Łukawskiego. Oprócz opisu życia codziennego żołnierzy zawiera ona także liczne fotografie dokumentujące ich bieżącą sytuację. Pozostałą część zespołu tworzą: księgi rozkazów dziennych, zeszyty kontrolne oficera inspekcyjnego, raporty składane podczas apeli oraz rejestr przepustek.

Polska kompania w Algierii powstała ze zdemobilizowanych żołnierzy ewakuowanych z Francji do Afryki Północnej. Pierwsi Polacy pojawili się w Saidzie (północno-wschodnia Algieria) w lutym 1941 roku. Potem przybyły kolejne coraz bardziej liczne grupy polskich żołnierzy, z których utworzono kompanię podzieloną na trzy plutony. Dowódcą kompanii został por. Jerzy Piątkowski, a jej szefem st. sierż. Rudolf Benal.