urodzenia za lata 1818-1868, małżeństwa za lata 1818-1868, zgony za lata 1818-1868

Obowiązek rejestracji parafialnej ochrzczonych i zaślubionych wprowadzały na ziemiach polskich synody potrydenckie w latach 1579-1602, rejestrację zgonów wprowadzono w 1631 r. W rezultacie księża prowadzili księgi: ochrzczonych, bierzmowanych, zaślubionych, zmarłych i wykazu parafian, a stan ksiąg był kontrolowany przez biskupa w trakcie wizytacji parafii. Następnie, od 1794 r. w zaborze pruskim obowiązkowe rejestry urodzeń, małżeństw i zgonów uzyskały rangę dokumentów publiczno-prawnych, i dalej prowadzili je duchowni. Zostali oni także zobowiązani do sporządzania uwierzytelnionych odpisów aktów; były one przechowane w sądzie I instancji, właściwym dla miejscowości należących do parafii. Wprowadzony na terenie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. Kodeks Napoleona przewidywał świecki charakter małżeństwa, a na mocy dekretu Fryderyka Augusta w 18008 r. wprowadzono akta stanu cywilnego, które mieli prowadzić urzędnicy świeccy, jednak w praktyce rejestry te prowadzili duchowni. Jednolity system rejestracji aktów stanu cywilnego dla wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., kiedy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 70 j.a. o sygn.: 1-14 (nr O: 11126-11139), 15 (nr O 11141), 16-25 (nr O:11143-11152), 26 (nr O 11154), 27-51 (nr O: 11156-11180), 52-65 (nr O: 11182-11195), 71 (nr O 11140), 72 (nr O 11142), 73 (nr O 11153), 74 (nr O 11155), 75 (nr O 11181) oraz zdigitalizowano sygnatury 66-70