1. Dokumenty podstawowe (statuty, rozporządzenia i komunikaty władz kościelnych, regulaminy, instrukcje) 1928-1938 (sygn. ZC 1-3) 2. Zestawienia zbiorcze (spisy instytucji charytatywnych diecezji krakowskiej, protokoły wizytacji) 1931-1938 (sygn. ZC 4-5) 3. Sprawozdania zbiorcze (sprawozdania okresowe z podziałem na parafie, zgromadzenia zakonne, stowarzyszenia) 1933-1939 (sygn. ZC 6-12) 4. Sprawozdania szczegółowe (sprawozdania poszczególnych instytucji (układ alfabetyczny według miejscowości) 1927-1939 (sygn. ZC 13-107) 5. Sprawozdania z działalności charytatywnej (kwesty uliczne, opieka doraźna, żłobki, ochronki, bursy, internaty, zakłady dla sierot, kolonie, kuchnie, domy noclegowe, przytułki, opieka nad chorymi) 1934-1939 (sygn. ZC 108-122) 6. Akcje podejmowane przez „Caritas” (kursy dokształcające, odczyty, apostolstwo chorych, pomoc zimowa, Tydzień Miłosierdzia, Arcybiskupi Komitet Ratunkowy) 1927-1938 (sygn. ZC 123-129) 7. Korespondencja (listy ubogich do metropolity krakowskiego, korespondencja z urzędami w kraju i za granicą) 1933-1940 (sygn. ZC 130-131, 139) 8. Dokumentacja finansowa (bilans, księga główna, rachunki) 1937 (sygn. ZC 132, 136-138) 9. Wydawnictwa i opracowania (druki propagandowe, wycinki prasowe, materiały do opracowania działalności społecznej Kościoła) 1930-1937 (sygn. ZC 133-135

9.01.1934 r. arcybiskup krakowski, ks. Adam Sapieha powołał do życia Związek Dobroczynności „Caritas” nadając mu kościelną osobowość prawną. Miał on koordynować działalność dobroczynnych instytucji katolickich na terenie archidiecezji, pomagać w prowadzeniu akcji dobroczynnych ,współpracować z państwowymi ośrodkami pomocy społecznej oraz szerzyć idee katolickie. Wobec wymogów prawa świeckiego 1.06.1934 r. został on zarejestrowany przez Urząd Wojewódzki jako „Związek Stowarzyszeń i Zakładów Dobroczynnych, Wychowawczych i Opiekuńczych Archidiecezji Krakowskiej „Caritas”. Biuro zorganizowano przy Małym Rynku 7, a następnie przy ul. św. Jana 7. Związek obejmował swym zasięgiem kilkadziesiąt stowarzyszeń i sekcji charytatywnych, burs, żłobków i zakładów specjalnych dla chłopców i dziewcząt oraz przytułków dla starców w Krakowie, a także podobne zakłady bursy i przytułki na terenie całej diecezji krakowskiej. Ponadto prowadzono tzw. dobroczynność otwartą przy furtach klasztornych, opiekę nad licznymi ochronkami oraz kolonie i półkolonie letnie dla dzieci.