Cz. 1 Akta urodzeń, 1826-1837 sygn. 1, Akta małżeństw 1826-1837 sygn. 2, Akta zgonów 1826-1838 sygn. 3, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1826-1836 sygn. 4 -14, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1854- 1865 sygn. 15 -26, Cz. 2 Akta urodzeń 1866 sygn. 27, Akta małżeństw 1866 sygn. 28, Akta zgonów 1866 sygn. 29, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1867-1871, 1872-1873, 1874-1879 sygn. 30 - 41, Alegata 1877-1878 sygn. 42-43, Cz. 3 [22 j.a 0,31 ] Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1880-1900 sygn. 44-64 (21j.a.) , Alegata 1889 sygn. 65 (1j.a.), Ks. urodzeń, małżeństw, zgonów 1901 (1 j.a.) sygn. 66, Księgi UMZ 1902-1903 sygn. 67-68, alegata z 1899 sygn. 69

Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Fryderyka Augusta z 23. 02.1809r regulował sposób prowadzenia akta stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego, postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. Dla Żydów obowiązywały dodatkowe postanowienia Rady Administracyjnej z 7.09.1830r wg którego rabini powinni wpisywać po odbyciu obrządku religijnego, informacje do akt stanu cywilnego. Żydzi często nie wywiązywali się z obowiązku sporządzenia akt w ciągu 8 dni od narodzin dziecka. Akt małżeństwa osób wyznania niechrześcijańskiego spisywano w urzędzie tuż po ceromonii zaślubin , w obecności zaślubionych, rabina, 2 świadków. Kontrole powierzono urzędnikom cywilnym. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym. Wobec osób wyznania mojżeszowego wydano wiele dodatkowych przepisów np.. O zapowiedziach (KRS iOPZ 29.12.1825, 26.03.1827, 14.07.1827), o zaprowadzeniu okręgów dozorów bożniczych (RA- 7.09.1830 DzP T. XIII s.147), o prowadzeniu ksiąg wyznań niechrześcijańskich (KU -24.10.1869, 15.01. 1871). Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego. Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez urzędnika sprawowały władze sądowe (do 1901r). 2 lutego 1532 r. w stołecznym mieście Krakowie przywilejem królewskim Zygmunt I podniósł wieś Kołbiel do rzędu miast. Na mocy tego przywileju ustanowiono tu dwa jarmarki rocznie i jeden targ tygodniowo, w soboty. 1 czerwca 1869r. ukazem carskim Kołbiel straciła prawa miejskie. Szczególnie hrabia Józef Zamoyski sprzyjał napływowi Żydów do Kołbieli, która stała się wtedy na pół żydowską wsią posiadającą 49 prywatnych sklepów i dziesiątki warsztatów rzemieślniczych i usługowych. Żydzi kobielscy w 1942r wywiezieni zostali do getta do Mińska Mazowieckiego, a stamtąd do Treblinki.

nr mikrofilmów 304489-304490, 304478-304491