Ustanowienie opieki nad nieletnimi i sierotami, zebezpieczenie majątku po rodzicach i sporządzanie inwentarzy po zmarłych, [1872] 1876-1914.

Sądy pokoju były najniższą instancja wymiaru sprawiedliwości. Od 1876 r. funkcjonowały na zasadach obowiązujących w całym Cesarstwie Rosyjskim. Orzekały jednoosobowo, wyłącznie w miastach gdzie nie było sądów gminnych. Dla spraw hipoteki utworzono przy nich wydziały hipoteczne złożone z sędziego, sekretarza i rejenta lub obrońcy sądowego. Jeden sąd pokoju obejmował tylko jeden powiat i podzielony był na rewiry. Do ich kompetencji należało orzekanie w sprawach wykroczeń, za które kary ograniczały się do nagan, napomnień, grzywien nie przekraczających 300 rubli, aresztu do trzech miesięcy i osadzenia w wieży do jednego roku oraz sprawy cywilne, w których wielkość roszczenia nie przekraczała 250 rubli (z wyjątkiem spraw o nieruchomości). Początkowo Łódź stanowiła I okręg sądownictwa pokojowego guberni piotrkowskiej i dzieliła się na cztery rewiry (piąty obejmował powiat łódzki). W 1888 r. Łódź wraz z powiatem oraz powiatem łaskim została wydzielona w odrębny III okręg. W 1895 r . w Łodzi funkcjonowało już sześć rewirów, a na początku XX w. 12. Sądy pokoju działające w oparciu o ustawodawstwo rosyjskie przestały działać wraz z ich ewakuacją w 1914 r.