Materiały archiwalne zawarte w zespole Komitet Gromadzkim Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Łagiewniki Wielkie obejmują takie akta jak: spis członków i kandydatów, dziennik szkolenia partyjnego, lista składek członkowskich współdziałanie z Komitetem Powiatowym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Lublińcu.

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR) została utworzona 15 grudnia 1948 r. na Kongresie Zjednoczeniowym z połączenia Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej. Za podstawowy cel wysuwała zbudowanie w Polsce ustroju socjalistycznego, a następnie komunistycznego. Najwyższą władzą PZPR był Zjazd Partii zwoływany na ogół co cztery lata. Zjazd rozpatrywał i zatwierdzał sprawozdania Komitetu Centralnego i Centralnej Komisji Rewizyjnej, uchwalał program i statut partii, ustalał linię polityczną partii oraz wybierał Komitet Centralny i Centralną Komisję Rewizyjną. Komitet Centralny PZPR był najwyższą instancją partyjną w okresie między zjazdami, kierującą całokształtem pracy partii. Komitet Centralny powoływał Biuro Polityczne i Sekretariat KC, odpowiednie wydziały, komisje i inne organy pomocnicze partii. Biuro Polityczne kierowało pracą Komitetu Centralnego w okresie między posiedzeniami plenarnymi. Natomiast Sekretariat KC kierował pracą bieżącą, głównie w dziedzinie organizowania kontroli wykonania uchwał partii i doboru kadr. Ustawa z 25.09.1954 roku, o reformie podziału administracyjnego i powołaniu gromadzkich rad narodowych, zlikwidowała gminy. Uwzględniając nowy podział administracyjny kraju, najwyższe władze partyjne podjęły decyzję o likwidacji funkcjonujących dotychczas komitetów gminnych, powołując w ich miejsce komitety gromadzkie. Najważniejszym organem Komitetu Gromadzkiego PZPR była konferencja sprawozdawczo-wyborcza lub zebranie sprawozdawczo-wyborcze, które stanowiły władzę uchwałodawczą. Wyłonione na konferencjach Komitety kierowały całokształtem pracy gromadzkiej organizacji partyjnej i zobowiązane były do realizacji zadań wynikających z ogólnej polityki partii, z decyzji komitetów powiatowych oraz potrzeb swojego terenu. Do prowadzenia bieżącej pracy Komitety Gromadzkie wybierały egzekutywę, która stanowiła także władzę wykonawczą. Organem pomocniczym w pracy Komitetów Gromadzkich był aktyw gromadzki, który uczestnicząc w zebraniach Podstawowej Organizacji Partyjnej przekazywał nastroje i wnioski organizacji partyjnych. Nie wszystkie Komitety Gromadzkie działały sprawnie, podobnie jak i gromadzkie rady narodowe. Słabości pracy Komitetów Gromadzkich PZPR to m.in.: niedostateczna ilość aktywu partyjnego lub jego niewykorzystanie, brak ukierunkowania pracy partyjnej, nieproduktywne zebrania, niewywiązywanie się członków Komitetów Gromadzkich z powierzonych im zadań itp. Wpłynęły one w znacznym stopniu na likwidację słabo działających Komitetów Gromadzkich PZPR. Głównym jednak powodem były decentralistyczne dyrektywy administracyjne zmierzające do umocnienia pozycji rad, poprzez likwidację słabszych, a powiększenie obszaru i zwiększenie zadań silniejszych. Dlatego dość szybko zaczęto zmniejszać ich liczbę. Ostatecznie ustawa z 19.11.1972 roku zlikwidowała gromady, tworząc w ich miejsce ponownie gminy. Efektem zmian w podziale administracyjnym kraju, były zmiany w strukturze organizacyjnej partii: VI Zjazd PZPR, który odbył się w 1972 roku podjął decyzję o likwidacji komitetów gromadzkich i wprowadzeniu na ich miejsce silniejszych organizacyjnie komitetów gminnych. Komitet Gromadzki PZPR w Łagiewnikach Wielkich realizował na terenie gminy statutowe cele i zadania PZPR stosując wypracowane w partii procedury, metody i techniki działania. Przedmiotem zainteresowania i oddziaływania Komitetu Gromadzkiego PZPR oprócz spraw wewnątrzpartyjnych były zagadnienia polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne występujące na terenie gromady.