Roczne księgi metrykalne wspólne dla akt urodzeń, małżeństw i zgonów.

Przymus rejestracji narodzeń, ślubów i zgonów wprowadził w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona obowiązujący na mocy artykułu 69 Konstytucji z 1807 roku. Dekret Fryderyka Augusta z 27 I 1808 roku (obowiązujący od 1 V 1808 r.) wprowadził urzędy i akta stanu cywilnego, w których miano dokonywać rejestracji. Księgi stanu cywilnego dla wszystkich wyznań prowadzić mieli urzędnicy świeccy, lecz z braku fachowych kadr, zadania te przejęli faktycznie duchowni. Nakazano im jednak spisywać najpierw akt cywilny, a dopiero potem dopełnić obrządek religijny. Ślubów cywilnych i rozwodów udzielali natomiast prezydenci i burmistrzowie. Księgi prowadzone były w dwóch egzemplarzach, z których jeden był przekazywany wraz z dowodami do akt małżeństw (inaczej allegatami, aneksami) do archiwum właściwego sądu pokoju, a drugi po sprawdzeniu w tymże sądzie, zwracany był urzędnikowi (duchownemu) prowadzącemu urząd stanu cywilnego. W Królestwie Polskim w 1825 roku na mocy kodeksu cywilnego dla Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego złączono z metrykami kościelnymi. Księża musieli odwrotnie niż jeszcze parę lat temu - najpierw wypełnić obowiązek religijny, a dopiero potem spisać akt cywilny. Proboszcz parafii pełnił zarazem obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Akty małżeństwa dla wyznań chrześcijańskich spisywano po dokonaniu obrzędu religijnego w obecności dwóch świadków. Do spisywania akt stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich, postanowieniem księcia namiestnika z 3 XI 1825 roku, wyznaczono burmistrzów lub ich zastępców. Akty małżeństwa należało spisywać po dokonaniu obrzędu religijnego, ale już w urzędzie stanu cywilnego, dokąd udawali się nowożeńcy ze świadkami i z duchownym swej konfesji (rabinem lub imamem). Sprawy o rozwód lub separację przeprowadzali prokuratorzy królescy. Nadzór nad księgami pełnił dziekan danego dekanatu, choć miały w nie wgląd także władze sądowe. W Jeżowie rolę urzędnika stanu cywilnego pełnił proboszcz ksiądz B. Kszysztofowicz. Wpisów dokonywano w księgach otrzymanych z Sądu Pokoju w Strykowie. Księgi zawierają ponumerowane i ostemplowane karty ("S.Pok.P.Brzez"). Akta prowadzono w układzie rocznym, dokonując wpisów kolejno w obrębie serii (urodzenia, małżeństwa i zgony). Na ostatniej stronie figurują adnotacje o prawidłowych wpisach i liczbie zapisanych kart. Dowody do akt małżeństw nie zachowały się, natomiast umieszczona jest przy protokółach rewizji na marginesie adnotacja informująca o liczbie kart w aneksach. Księga z roku 1810 nie posiada skorowidza, od roku 1811 prowadzone są skorowidze w układzie alfabetycznym według nazwisk. Księgom ani w parafii, ani w archiwum sądowym nie nadawano sygnatur. Po uporządkowaniu w APTM otrzymały sygnaturę ciągłą od 1 do 11.

zdigitalizowano