Akta urodzeń, małżeństw i zgonów. Aneksy do akt małżeństw.

Obowiązek prowadzenia rejestrów ochrzczonych i małżeństw w Kościele Katolickim wprowadziły uchwały soboru trydenckiego w 1563 r., synod piotrkowski w 1607 r. raz jeszcze potwierdził ten obowiązek, wprowadzając też rejestry bierzmowanych i przyjmujących Najświętszy Sakrament na Wielkanoc. W 1631 r. kolejny synod nałożył obowiązek prowadzenia rejestrów zmarłych. Księgi metrykalne spisywane były po łacinie aż do 1808 r. Na mocy artykułu 69 konstytucji Księstwa Warszawskiego z 22 VII 1807 r. i dekretu króla saskiego i księcia warszawskiego Fryderyka Augusta z 27 I 1808 r. wprowadzono Kodeks Napoleona, przewidujący powołanie do życia świeckich urzędów stanu cywilnego, które miały być prowadzone w każdej gminie Księstwa Warszawskiego dla wszystkich religii i wyznań łącznie. Mimo że zgodnie z założeniami na czele urzędów stanąć mieli urzędnicy świeccy, jednak w praktyce czynności rejestracji stanu cywilnego nadal wykonywali duchowni. Księgi stanu cywilnego spisywano od 1808 r. w języku polskim w dwóch egzemplarzach, tzw. unikacie i duplikacie. Sytuacja taka istniała do 1825 r., kiedy to wszedł w życie Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego, który złączył akta stanu cywilnego z metrykami kościelnymi poszczególnych wyznań. Przełożony parafii danego wyznania pełnił jednocześnie funkcję urzędnika stanu cywilnego. Dla religii niechrześcijańskich (judaizm, islam) akta stanu cywilnego prowadzić mieli początkowo burmistrzowie lub zastępujący ich urzędnicy, a od 1830 r. rabini (dla wyznania mojżeszowego). Począwszy od 1 I 1868 r. do mniej więcej 1916 r. księgi prowadzono w języku rosyjskim, a następnie ponownie w języku polskim. System rejestracji stanu cywilnego wprowadzony w 1825 r. utrzymał się do 1945 r. Dekret z 25 IX 1945 r. (z mocą obowiązującą od 1 I 1946 r.) wprowadził powszechną, państwową i jednolitą dla całego kraju rejestrację stanu cywilnego przez nowe organy administracji państwowej - urzędy stanu cywilnego, którym przekazano wcześniejsze księgi metrykalne do 1946 r. Wieś Brodwe Łąki należała początkowo do parafii Zaręby. W II połowie XVIII w. powstała tu kaplica filialna, która ok. 1780 r. została przyłączona do nowo utworzonej parafii Baranowie. Parafia w Brodowych Łąkach została erygowana dopiero w 1864 r., jednak ksiegi metrykalne prowadzono w kościele filialnym już od wieku XVIII. W jej skład wchodziły wsi: Brodowe Łąki, Kopaczyska, Zawady. Potem dołączono wioski z parafii Baranowo: Błędowo, Guzowatka, Ostrówek, Wola Błędowska, a w 1912 r. wsie z parafii Zaręby: Rawka, Skuze, Wierzchowizna.

Nr mikrofilmu 307363 - 307410. Nazwa zespołu została zmieniona uchwałą KM na posiedzeniu 2/2013 z 9.10. 2013 r.