A.Sprawy kościelne Genrealia: utworzenie i organizacja superintendentury, tworzenie stanowisk kościelnych, zarządzenia i instrukcje nadrzędnych urzędów, sprawy synodów, wizytacje parafii, sprawozdania o stanie diecezji, sprawy administracji kościelnej, działalność duszpasterska, szerzenie wyznania ewangelickiego, misje wewnętrzne, wykazy wiernych, sprawy udzielania komunii i konfirmacji, problem sekt i katolików na Warmii, zmiana wyznania, sprawy małżeństw, zgonów i prowadzenia ksiąg metrykalnych. Udzielanie pomocy materialnej duchownym i sługom kościelnym, opieka prawna pastorów nad małoletnimi, kolekty, wspieranie ubogich, położnictwo w diecezji, sprawy zakładu wychowawczego w Barczewie, budownictwo kościelne, naprawa i ubezpieczanie budynków kościelnych, daniny, dziesięciny i rachunkowość kościelna, biurowość superintendentury, 1800-1896 sygn. 1-106 Specjalia: prowadzenie ksiąg kościelnych, zarządzenia konsystorza, wybory organów kościelnych, rachunkowość Fundacji Gustawa Adolfa, rachunkowość kościelna, sprawy poszczególnych parafii, 1859-1893 sygn. 107-181 B. Sprawy szkolne Zarządzenia, przepisy i regulaminy dotyczące szkół parafialnych, omówienia problemów omawianych na konferencjach nauczycielskich, tworzenie diecezjalnej biblioteki dla nauczycieli, 1824-1875 sygn. 182-183

Superintendentura, według ordynacji kościelnej z 1535 r., była instytucją Kościoła Ewangelickiego nadzorującą funkcjonowanie parafii na terenie określonej diecezji (archiprezbitariatu). Obejmowaly one obszar jednego lub dwóch powiatów administracyjnych. Na jej czele stał superintendent, zwany wcześniej archiprezbiterem, mianowany przez senat kościelny na wniosek generalnego superintendenta. Sprawował on bezpośredni nadzór nad proboszczami i wspierał ich działalność duszpasterską. Przeprowadzał min. wizytacje kościelne, kierował wyborem proboszczów, sprawował nadzór nad szkolnictwem kościelnym, państwowym i prywatnym w sprawach nauki religii, opiekę nad instytucjami charytatywnymi, zakładami opieki społecznej. Superintendentura lidzbarska została utworzona w 1823 r. Początkowo liczyła ona tylko 6 parafii: braniewska, olsztyńska, biskupiecka, lidzbarska, pieniężnieńska oraz reszelska. Później doszły do niej następne: w 1826 r. dobromiejska, w 1830 r. fromborska i jeziorańska, w 1831 r. ornecka i w 1871 r. nowowiejska. W 1893 decezję lidzbarską podzielono na dwie mniejsze: braniewską i olsztyńską.