Registratura kościelna: instrukcje, rachunki kasy kościelnej, 1714-1878 sygn. 1-83.

Tragheim, wymieniona po raz pierwszy w 1384 r., była czynszową wsią chłopską (później dzielnicą Królewca). Była jurydyką Zakonu Krzyżackiego. Jeszcze w XVI i na początku XVII w. kościoły w jurydykach nie były świątyniami parafialnymi, a wierni należeli do parafii w Löbenicht (Lipnik). Świadczyło to o małym znaczeniu tych przedmieść Królewca. Pierwszy na przedmieściach Królewca kościół ewangelicki zbudowano właśnie na Tragheimie. W 1624 r. elektor sprzedał jurydyce tragheimskiej plac, na którym mieszkańcy zbudowali cegielnię i małą kaplicę oraz założyli swój pierwszy cmentarz. Kilka lat później kaplicę rozbudowali w kościół i oderwali się od parafii lipnickiej. Kościół tragheimski został poświęcony w 1632 r. Pastorzy parafii Löbenicht chcieli utrzymać swą władzę nad kościołami na przedmieściach. Jednak w 1650 r. elektor potwierdził istnienie nowych parafii, w tym tragheimskiej. Pierwszych pięciu pastorów było Niemcami pochodzącymi spoza Prus. Dopiero szósty, Jakob Heinrich Ohlius był Prusakiem. Prawo patronatu należało do księcia. W 1636 r. powstała na Tragheimie pierwsza szkoła parafialna. W XVII w. działały nielegalne szkoły, w tym polskie konkurujące ze szkołami parafialnymi. Nowy większy kościół na Tragheimie zbudowano w 1708 r. jednak w 1783 r. spalił się (później został odbudowany). W 1912 r. parafia ewangelicka na Tragheimie liczyła 24 390 wiernych obsługiwanych przez proboszcza i dwóch innych duchownych. Należały do niej 3 szkoły z 50-ma nauczycielami oraz dom parafialny.