Akta Notariusza Zygmunta Gąsiorowskiego, 1931-1939, sygn. 1, 3, 7, 9, 12-13, 15-16, 19-22, 25-26; Skorowidz osób na mienie, których nałożono areszt, sporządzony przez Notariusza Zygmunta Gąsiorowskiego, 1932, sygn. 6; Repertorium Notariusza, 1931-1939, sygn. 2, 4-5, 8, 10-11, 14, 17-18, 23-24; Skorowidz do akt Notariusza Zygmunta Gąsiorowskiego, 1931, 1932, sygn. 28; Skorowidz do akt Notariusza Zygmunta Gąsiorowskiego, 1932, sygn. 29; Skorowidz do akt Notariusza Zygmunta Gąsiorowskiego, 1936, sygn. 31 UBYTKI: 7/2004R.,

Początki współczesnego polskiego notariatu wiążą się z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918r. Wielu polskich prawników wykonywało ten zawód pod rządami państw zaborczych. Rozporządzenie prezydenta RP z 27 października 1933r. wprowadziło w życie pierwsze polskie prawo o notariacie. Zarządzenie znosiło ustawy notarialne państw zaborczych i określało zakres obowiązków notariuszy. Międzywojenny notariat posiadał silny samorząd. Jego organami były izby notarialne, a czynności nadzorcze nad notariatem wykonywały rady izb notarialnych oraz prezesi sądów apelacyjnych i okręgowych. Zgodnie z Rozporządzeniem mianowanie i tryb odwoławczy leżał w gestii Ministra Sprawiedliwości. Kandydat na notariusza podlegał odpowiedniej selekcji. Kancelaria notariusza Zygmunta Gąsiorowskiego utworzona została w 1931r. przy sądzie Okręgowym w Białymstoku i funkcjonowała do momentu wybuchu wojny w 1939r.

Skorowidze (3 j.a.) przeniesione zostały do pomocy ewidencyjnych - przedmiotowego zespołu nr. 286 - na podstawie decyzji Komisji Metodycznej z dnia 19.05.2004r.