1. Sprawozdanie Dyrekcji z okazji 10-lecia szkoły w państwie polskim i 25-lecia istnienia szkoły, 1928, sygn. 1; 2. Protokoły egzaminu dojrzałości, regulaminy egzaminów dojrzałości, 1925-1933; sygn. 2-9, 3. Odpisy świadectw egzaminu dojrzałości, 1925-1928, sygn. 10-12; 4. Dyplomy i protokoły egzaminu dyplomowego , 1930-1935, sygn. 13-17; 5. Dyplomy i odpisy dyplomów, 1929-1936, sygn. 18-24; 6. Katalogi główne i okresowe, 1907-1936, sygn. 25-87

Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie w Krośnie rozpoczęło swoją działalność w roku 1903/04. Początkowo lekcje miały charakter zbiorowy, przygotowywały uczennice do egzaminu dojrzałości, który zdawany był w Seminarium Nauczycielskim Męskim. Nauka odbywała się według programów dla szkół państwowych, z planem godzin, zastosowywanym w seminariach dwujęzycznych, gdyż oprócz języka polskiego jako przedmiot obowiązkowy był język ruski. Z powodu braku odpowiedniego lokalu nauka odbywała się początkowo w salach szkoły powszechnej męskiej w godzinach popołudniowych. Utworzony w szkole Komitet Obywatelski uzyskał w dniu 26 IX 1907 r. od austriackiego Ministerstwa Wyznań i Oświaty koncesję dla istniejących kursów. Od tego też roku zalegalizowano nazwę szkoły. Istnienie szkoły zostało zatwierdzone przez władze oświatowe w Polsce dnia 4 I 1921 roku. Seminarium było 4-letnie o 2kursach na przemian: I i III wzgl. II i IV. Pełnego seminarium nie można było utworzyć ze względu na brak odpowiedniego lokalu. Od lipca 1922 roku prawo własności nad szkołą przejęło zawiązane w tym samym roku Towarzystwo Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Krośnie, oparte na statucie. Ciągłość kursów w Seminarium rozpoczęła się dopiero w roku 1922/23, kiedy utworzono 3 kursy: I, II, III, tak że w następnym rojku powstało już pełne seminarium 4-letnie, a w roku 1924/25 pełne 5-letnie. Utworzenie ciągłości kursów stało się możliwe dzięki zabiegom i staraniom Towarzystwa, a także Zarządu i Rady miasta Krosna. Magistrat miasta Krosna remontował i zabezpieczał budynki szkoły we własnym zakresie. Pełne prawa szkoły państwowej seminarium uzyskało według rozporządzenia Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie dnia 16 I 1925 roku. Prawa te przyznawane były odtąd przez Ministerstwo z roku na rok. Szkoła była usytuowana w budynku 1-piętrowym w dawnym pałacu biskupim, przy ul. Krakowskiej. Oprócz 5-ciu sal klasowych, była sala konferencyjna, gabinet dyrektora, sala muzyki, sala robót, sala ćwiczeń i biologii, a także gabinety: fizyki, biologii, geografii z historią, pokój na pomieszczenie pomocy naukowych matematyki, religii, ćwiczeń cielesnych, mieszkanie ochmistrzyni i dozorcy. W szkole istniał chór, koła zainteresowań, np. dramatyczno-literackie, biblioteka, kółko taneczne. Jedynym dochodem szkoły były miesięczne koszty utrzymania tzw. czesne. Z opłat były zwolnione jedynie biedniejsze uczennice. Z opłat uczennic opłacano nauczycielki, służbę zakładową i zakupowano inwentarz szkolny. [Na podstawie notatki informacyjnej do akt zespołu autorstwa K. Szajny, 1988 r.]