Księga wyzwoleń i wykupna majstrów i uczniów , korespondencja ogólna z lat 1779-1883, syg. 1-3.

Organizacje cechowe w Żywcu powstały na przełomie XIV i XV w. Były to organizacje rzemieślnicze jednej lub kilku specjalności , utworzone w celu obrony interesów zorganizowanego rzemiosła w warunkach konkurencji i sprzeczności interesów między kupcami i rzemieślnikami w mieście oraz pomiędzy miastem i wsią. Należał do nich cech płóciernników i barchanniczników w Żywcu , zwanym od 1732 r. cechem tkackim. W 1778 r. cesarzowa Maria Teresa wydała Uniwersał dla cechów rzemieślniczych Królestwa Galicji i Lodomerii zawierający jednolite przepisy i znoszący przywileje. W 1859 r. austriacka ustawa przemysłowa zmieniła dotychczasowy charakter cechów, jako jedynej reprezentacji rzemieślniczej. Ustawa z 1883 r. wprowadziła związki stowarzyszeń przemysłowych . W oparciu o nią powstał w 1884 r. Powiatowy Związek Cechów Rzemieślniczych w .Żywcu. 1948 r. uległ likwidacji Powiatowy Związek Cechów Rzemieślniczych w Żywcu , a cechy żywieckie zostały podporządkowane Okręgowemu Związkowi Cechów Rzemieślniczych w Białej Krakowskiej. W 1951 r. zlikwidowanio cechy i utworzono 1 organizację - Cech Rzemiosł Różnych w Żywcu. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Zofia Rączka, Żywiec 1969]

KM Kraków, 8.I.1970