Oszacowanie zdolności produkcyjnej kopalń z lat 1905-1926, sygn. 1-8 Materiały dotyczące organizacji kopalń Konwencji: umowy konwencyjne z lat 1925-1931, sygn. 9-14 Okólniki i protokoły posiedzeń: protokoły posiedzeń Konwencji i walnych zgromadzeń z lat 1920-1932, sygn. 15-26 Kontakty z instytucjami naukowymi: Osteuropa - Instytut Śląski, Instytut do Badań Złóż Węglowych /Schles. Kohlenforschungs - Institut der Kaiser - Wilhelm -Gesellschaft/ z lat 1920-1930, sygn. 27-28

Górnośląska Konwencja Węglowa powstała 1 października 1898 roku przez połączenie istniejących już 2 porozumień górnośląskich producentów węgla, które ustalały minimalne ceny i normowały ilość węgla, którą poszczególne firmy miały prawo wysyłać koleją na sprzedaż. Najwyższą władzą Konwencji było walne zgromadzenie, na którym na każde rozpoczęte 100 tysięcy ton kwoty licencyjnej przypadał 1 głos. Walne zgromadzenie wybierało zarząd, ponadto Konwencja miała stałe kierownictwo bieżących prac, którego zadaniem było zbieranie i segregowanie potrzebnych materiałów, nadzór nad wykonaniem powziętych postanowień, przeprowadzanie kontroli i ściąganie umownych kar za przekroczenie kwot wysyłkowych lub zmianę cen. Kierownictwo to było ściśle powiązane z Górnośląskim Związkiem Przemysłowców Górniczo-Hutniczych w Katowicach. Umowa konwencyjna była przedłużana zwykle na 3 lata, po raz ostatni w 1937 roku do 31 marca 1940 roku. Od 1925 roku Górnośląska Konwencja Węglowa wchodziła w skład Konwencji Ogólnopolskiej, w której dysponowała 75 % udziałów. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. dr J. Jaros, Katowice 1965]

KM 30.12.1966, 0014-3