Ogólne sprawy, zarządzenia: zarządzenia, instrukcje, sprawozdania z lat 1874-1939, sygn. 1-18 Ubezpieczenia, opieka społeczna: ubezpieczenia osób i rzeczy, pomoc społeczna z lat 1887-1924, sygn. 19-26 Sprawy policyjne: związki i stowarzyszenia, wyszynk, militaria z lat 1875-1920, sygn. 27-44 Nadzór budowlany: ogólne przepisy budowlane, wydawanie zezwoleń z lat 1874-1937, sygn. 45-74 Sprawy personalne: zatrudnienie, sprawy emerytalne z lat 1895-1935, sygn. 75-89

Okręgi urzędowe (Amtsbezirke) powołano na podstawie pruskiej ordynacji powiatowej z 13 grudnia 1872 roku (Gesetzsammlung 1872, nr 14). Były one, obok okręgów miejskich (Stadtbezirke), władzą policyjną obejmującą jedną lub kilka gmin i obszarów dworskich. Okręg urzędowy, a ściślej mówiąc jego zarząd (Amtsverwaltung) tworzyli naczelnik okręgu urzędowego (Amtsvorsteher) i wydział okręgowy (Amtsausschuss). Naczelnika okręgu urzędowego mianował nadprezydent (Oberpräsident) na wniosek sejmiku powiatowego. Do kompetencji naczelnika należały sprawy policyjne w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego, budownictwa i opieki społecznej. Władzą nadrzędną naczelnika okręgu urzędowego byli: wydział powiatowy i starosta, jako przewodniczący wydziału powiatowego. Wydział okręgowy, któremu przewodniczył naczelnik okręgu urzędowego, składał się z naczelników gmin i obszarów dworskich, które wchodziły w skład okręgu urzędowego, oraz ławników. Do kompetencji wydziału należały m.in.. kontrola i zatwierdzanie wydatków okręgu, rozpatrywanie odwołań od zarządzeń wydawanych przez naczelnika okręgu urzędowego. Taki stan prawny utrzymał się w górnośląskiej części województwa śląskiego do 1939 roku. 13 lipca 1945 roku wojewoda śląsko-dąbrowski okólnikiem nr 145 rozwiązał okręgi urzędowe. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. prof. E. Długajczyk, Katowice 1968]

KM 19.02.1992, 0014-4