Księgi urodzeń z lat 1874-1922, sygn. 1-89, 228-243, 269-330, 575-590 Księgi małżeństw z lat 1874-1942, sygn. 90-137, 244-251, 331-439, 591-636 Księgi zgonów z lat 1874-1942, sygn. 138-215, 252-264, 440-557, 637-658 Skorowidze do ksiąg z lat 1874-1942, sygn. 216-227, 265-268, 558-574, 659-661

Urzędy Stanu Cywilnego w Prusach, a więc i na Śląsku, zostały powołane do życia na mocy ustawy z 9 marca 1874 roku (Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschliessung). Wprowadziły one między innymi obowiązek cywilnej rejestracji faktów stanu cywilnego, czyli urodzeń, małżeństw i zgonów, zastępując tym samym rejestrację wyznaniową prowadzoną do tej pory przez urzędy parafialne czy gminy wyznaniowe. Ustawa ta weszła w życie 1 października tegoż roku. W rok później zastąpiona została ogólnoniemiecką ustawą z 6 lutego 1875 roku obejmującą całą Rzeszę Niemiecką, oraz przepisami wykonawczymi do tej ustawy z 1899 r. Urząd Stanu Cywilnego w Bytomiu powołany został do życia mocą samej ustawy jako urząd dla okręgu nie przekraczającego jednej gminy, czyli w tym przypadku miasta Bytomia. Obowiązki urzędnika stanu cywilnego ustawa powierzała burmistrzowi miasta. Urząd w chwili powstania obejmował miasto Bytom, a także na mocy decyzji Nadprezydenta Prowincji Śląskiej we Wrocławiu z 7 września 1874 roku gminę i obszar dworski Rozbark, obszar dworski i kolonię Gurecko oraz gminę Hospitalgrund. W 1896 roku utworzono Urząd Stanu Cywilnego w Rozbarku, który objął zasięgiem swojego działania obszar dworski i kolonię Gurecko. [Oprac. P. Matuszek, Katowice 2007]

KM 17.12.2007, 0010-8; zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-268