Akta organizacyjne, opracowania dotyczące żeglugi, współpraca z inymi ośrodkami, składy i propozje personalne składów orzekających 1878-1940, sygn. 1-9, 100-101; dochodzenia w sprawach katastrof statków 1922-1944, sygn. 10-99.

Na podstawie dekretu z dnia 27 lipca 1877 r. utworzono Izbę Morską w Gdańsku, która rozpoczęła działalność 1 stycznia 1878 r. Do jej podstawowych zadań należało badanie okoliczności oraz ustalanie winnych awarii i katastrof niemieckich statków handlowych oraz staków obcych znajdujących się na terenie jej działania, który obejmował obszar wybrzeża Bałtyku wchodzący w skład Rejencji Gdańskiej, w okresie międzywojennym odcinek wybrzeża należący do Wolnego Miasta Gdańska, a w latach 1939-1945 także port gdyński. Izba posiadała prawo do wydawania decyzji w sprawie utraty kwalifikacji zawodowych osób odpowiedzialnych za spowodowanie katastrofy. Kolegium orzekało w składzie przewodniczący oraz czterech członków. Izba Morska w Gdańsku podlegała nadzorowi Naczelnego Prezydium Prowincji Prus Zachodnich w Gdańsku. Odwołanie od decyzji przyjmowała Wyższa Izba Morska w Berlinie, w okresie międzywojennym Wyższa Izba Morska w Gdańsku, z kolei od 1 stycznia 1940 r. Wyższa Izba Morska Rzeszy w Hamburgu. (Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Cz. Biernat, Gdańsk 1987).