1. Materiały dotyczące działalności - sygn. 1-5 2. Materiały biograficzne - sygn. 6-9 3. Korespondencja - sygn. 10 - 44 4. Zaproszenia, wizytówki - sygn. 45-46 5. Fotografie - sygn. 49 6. Załączniki - sygn. 50

Stanisław Kościałkowski urodził się 24 października 1881 r. w Grodnie jako syn Józefa Kościałkowskiego (lekarza, powstańca styczniowego) i Ludwiki z domu Eysmont. W 1900 r. ukończł gimnazjum rosyjskie. Naukę kontynuował na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, a później na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1905 r. obronił dysertację doktorską pt. "Rola polityczna Antoniego Tyzenhauza". Następnie rozpoczął pracę jako nauczyciel języka polskiego w rosyjskich gimnazjach rządowych w Wilnie. W czasie I wojny światowej był współorganizatorem dwóch polskich szkół średnich w Wilnie oraz brał udział w organizacji późniejszego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (USB). W 1921 r. został zastępcą profesora USB, a w 1935 r. profesorem zwyczajnym. Jego badania naukowe koncentrowały się wówczas wokół historii Wielkiego Księstwa Litewskiego. W czasie II wojny światowej, od 1940 r. do czerwca 1941r., prowadził tajne zajęcia ze studentami i opiekował się zbiorami Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie. Następnie aresztowany i wywieziony do obozu na północy Uralu. Na mocy tzw. amnestii w styczniu 1942 r. został zwolniony z łagru i wraz z Armią Andersa przedostał się do Iranu. Jesienią 1942 r. wraz z innymi polskimi uczonymi, przy popraciu Poselstwa RP, powołał Towarzystwo Studiów Irańskich w Teheranie, którego został prezesem. W ramach działalności Towarzstwa m.in. redagował "Studia Irańskie". Równolegle prowadził zajęcia na Polsko-Irańskim Uniwersytecie Ludowym oraz na kursach dla nauczycieli. W 1945 r. wyjechał do Bejrutu, gdzie współorganizował Instytut Polski w Bejrucie z dwuletnim Studium Polonistycznym i został jego dyrektorem. W czasie pobytu w Bejrucie kontunuował badania nad historią stosunków polsko-irańskich oraz polsko-libańskich i syryjskich. W 1950 r. wyjechał do Anglii. Uczył tutaj w szkole sióstr nazaretanek oraz wykładał na Polskim Uniwersytecie w Londynie. Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, współpracował z paryską "Kulturą". Zmarł 2 września 1960 r.