Okres zaboru pruskiego: Wybory i posiedzenia rady miejskiej z lat 1877-1919[1921]; 4 j.a. Finanse i majątek miejski z lat 1838-1918; 9 j.a. Drogi, ulice, linie kolejowe z lat 1872-1919[1920]; 13 j.a. Porządek publiczny z lat 1833-1914; 2 j.a. Sprawy rolne, osiedleńcze, melioracyjne z lat 1855-1918; 8 j.a. Przemysł i rzemiosło z lat 1880-1917; 3 j.a. Bractwo strzeleckie z lat 1894-1914; 3 j.a. Sprawy kościelne i wojskowe z lat 1836-1918; 2 j.a. Sprawy meldunkowe i urzędu stanu cywilnego z lat 1834-1914; 4 j.a. Wykaz dokumentów miejskich z lat 1837-1859; 1 j.a. Okres międzywojenny: Zarząd szpitala, budowa ulic z lat 1920-1934; 4j.a.

Budzyń w okresie zaborów wchodził w skład Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Statut miasta opracowany został na podstawie prawa miejskiego z dnia 17 marca 1831 roku. Organem decydującym w sprawach gospodarki miejskiej oraz zarządzania miasta była rada miejska. Przy radzie działały różne komnisje, np. do spraw szkolnych, budowlanych czy wojskowych. Kompetencje komisji również szczegółowo określał statut. Władzę wykonawczą stanowiło kolegium magistrackie składające się z burmistrza, sekretarza miejskiego i rajców. W tym kształcie administracja istniała aż do końca I wojny światowej. Po jej zakończeniu zgodnie z traktatem wersalskim Budzyń wrócił do odrodzonego państwa polskiego wchodząc w skład województwa poznańskiego. Na podstawie rozporządzenia sprawującej władzę w Poznaniu Naczelnej Rady Ludowej z dnia 18 lutego 1919 roku wybory Rady Miejskiej i magistratu zostały przeprowadzone już w I połowie 1919 roku. Dwunastoosobowa rada czuwała nad całością gospodarki miejskiej i przekazywała wykonanie poszczególnych spraw magistratowi, złożonemu z burmistrza, zastępcy i 2 ławników. Radę i magistrat (ten drugi od 1933 roku funkcjonował pod nazwą zarząd miejski) wybierano na 6 lat. Do zadań rady należało uchwalanie podatków i budżetu miejskiego, nadzór nad policją, szkołami, rzeźnią, opieka nad ubogimi i sierotami oraz nabywanie i zbywanie nieruchomości. Miasto Budzyń utraciło prawa miejskie w 1934 roku na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1934 roku. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Z. Ziółkowska, Piła 1968]