Księgi aktów notarialnych, 1824-1841 (sygn. 1-18), w księdze z lat 1841 r. także akta spisane przez notariusza Felicjana Tirpitza Repertoria, 1825-1841 (sygn. 19-21) (brak repertorium za rok 1824).

Notariusz Antoni Bieliński prowadził Kancelarię notarialną jako Notariusz Publiczny Powiatu Tarnogrodzkiego przy Sądzie Pokoju powiatu tarnogrodzkiego w województwie lubelskim, był także konserwatorem hipotek powiatu tarnogrodzkiego. Od 1826 r. nosił miano Rejenta Powiatu Tarnogrodzkiego Województwa Lubelskiego, a od 1836 r. Guberni Lubelskiej. Kancelaria istniała w latach 1824-1841. A. Bieliński zmarłym. 24 VII a 18/30 X 1841 r. Siedziba kancelarii mieściła się w Biłgoraju w siedzibie Sądu Pokoju w Rynku pod nr 417. Status prawny - instytucja wymiaru sprawiedliwości - notariat. Notariusz był funkcjonariuszem publicznym mianowanym dożywotnio przez króla, działającym jako osoba zaufania publicznego, powołanym do spisywania i przyjmowania aktów i kontraktów, którym strony powinny lub chciały nadać formę notarialną, a także uwierzytelniania i poświadczania dokumentów. Rejenci byli wybierani dożywotnio przez rady wojewódzkie (istniejące do 1837 r.). Nadzór nad notariuszem/rejentem sprawował sędzia wydziału hipotecznego Sądu Pokoju powiatu tarnogrodzkiego. Zakres właściwości terytorialnej obejmował powiat tarnogrodzki w województwie lubelskim.