W skład zespołu wchodzą: księgi urodzeń z lat 1908 –1912, księgi małżeństw z lat 1908–1925, księgi zgonów z lat 1908–1925

Urzędy stany cywilnego w Prusach wprowadzono na mocy ustawy z dnia 9 marca 1874r. o prowadzeniu rejestrów stanu cywilnego i zawieraniu małżeństw (Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschliessung ). Na jej podstawie od dnia 1 października 1874 r. obowiązywała świecka rejestracja urodzeń, małżeństw oraz zgonów, którą powierzono urzędnikom stanu cywilnego (Standesbeamte). Urzędnicy byli mianowani i nadzorowani przez władze administracyjne. W gminach miejskich funkcję urzędników stanu cywilnego sprawowali burmistrzowie, a w gminach wiejskich wójtowie. Całe państwo pruskie podzielono na obwody (Standesamtsbezirke), obejmujące jedną lub kilka gmin, w zależności od gęstości zaludnienia. Akta stanu cywilnego rejestrowano w trzech osobnych rejestrach - urodzeń, małżeństw i zgonów). Sporządzano je w dwóch egzemplarzach. Pierwopis (Haupt-Register) zostawał w urzędzie stanu cywilnego, a wtóropis (Neben-Register) przekazywano na przechowywanie do właściwego sądu obwodowego (Amtsgericht) . W okresie zaboru pruskiego i okupacji hitlerowskiej księgi prowadzone były w języku niemieckim, a w okresie międzywojennym i po 1945 r. w języku polskim. Na podstawie przepisów niemieckich, uzupełnianych w okresie międzywojennym przez rozporządzenia i interpretacje polskich władz państwowych, urzędy stanu cywilnego na terenie b. zaboru pruskiego działały aż do końca 1945 r. Dopiero dekret z 25 IX 1945 Prawo o aktach stanu cywilnego (obowiązujący od 1 I 1946 r.) wprowadził świecką rejestrację stanu cywilnego oraz urzędy stanu cywilnego w całej Polsce . Urząd Stanu Cywilnego w Pakosławiu działa od 1908 r. Wcześniej Pakosław podlegał Urzędowi Stanu Cywilnego w Dubinie. W okresie – z którego pochodzą księgi – Urzędowi Stanu Cywilnego w Pakosławiu podlegały miejscowości: Biały Kał, Golejewo, Góreczki Wielkie, Halin, Pakosław, Sowy.

Z lat 1915-1917 pochodzi księga zgonów