I. Dyrekcja Salin Państwowych (zarządzenia, sprawozdania z działalności przedsiębiorstw państwowych, bilanse żup państwowych, zestawienia produkcji i sprzedaży) 1925-1932, (sygn.PMSol 1-8) II.Polski Monopol Solny (1890) 1932-1939 (sygn. PMSol 9-125) 1. Dział Ogólny (analizy gosppodarcze, sprawozdania z działalności, ewidencja i statystyka osobowa, dzierżawa salin w Stebniku i Kałuszu) 2. Dział Produkcji (normatywy, zestawienia produkcji salin, raporty ruchu salin, środki produkcji, budowa i rozbudowa salin) 3. Dział Handlowy (zabezpieczenia i gwarancje z tytułu dzierżaw hurtowni soli, ceny, zapasy, spożycie, eksport soli; ochrona skarbowa) 4. Dział Finansowy (normatywy finansowo-rachunkowe, plany i sprawozdania finansowo-gospodarcze PMS i żup solnych, zestawienia obrotu solą, kalkulacja kosztów produkcji, inwentarze żup solnych)

Monopol solny został wprowadzony rozporządzeniem Prezydenta RP z 30.12.1924 r. jako monopol sprzedaży (importu, eksportu i obrotu na rynku krajowym). Na terenie byłego zaboru austriackiego obowiązywał nadal monopol produkcji na mocy ordynacji z 1835 r. Organem powołanym bezpośrednio do kierowania monopolem było Biuro Sprzedaży Soli podporządkowana Ministerstwu Skarbu. W zakresie produkcji saliny podporządkowane były Dyrekcji Salin Państwowych, podlegającej Ministerstwu Przemysłu i Handlu. Stan ten został zmieniony rozporządzeniem Prezydenta RP z 21.06.1932 r., które powoływało w miejsce Dyrekcji Salin i Biura Sprzedaży przedsiębiorstwo Polski Monopol Solny. Przyznano mu przywilej handlu i eksploatacji wszystkich kopalń i warzelni w Polsce (oprócz warzelni w Ciechocinku). Organizację przedsiębiorstwa normowały rozporządzenia Ministra Skarbu i Prezydenta RP z 10.01.1933 r. i 27.10.1933 r. Przedsiębiorstwo składało się z działów: ogólnego, produkcji, handlowego i finansowego.