akta cechu garncarzy 1738-1858 (1 j.a.), akta cechu kowali 1774-1857 (1 j.a.), akta cechu łodziarzy 1857-1885 (4 j.a.), akta cechu piekarzy 1854-1933 (9 j.a.), akta cechu stolarzy 1858-1903 (1 j.a.), akta cechu szewców 1720-1934 (14 j.a.), potwierdzenia prawego urodzenia i nauki rzemiosła 1802 (2 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności.Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Pierwsze wiadomości o Krapkowicach pochodzą z 1294r. Miejscowość początkowo była własnością księcia opolskiego, następnie opolsko-raciborskiego. W 1582 r. miasto kupił ją Hans von Reder. W rękach tej rodziny pozostawały Krapkowice do 1769 r. a następnie przeszły w posiadanie rodziny Haugwitz. Rodzina von Reder bardzo dbała o rozwój rzemiosła. W XVI w. w Krapkowicach było cztery cechy i ok. 60-ciu mistrzów cechowych., w1787 było 118 majstrów cechowych . W XIX w. w Krapkowicach działały następujące cechy: łodziarzy, piekarzy, krawców, stolarzy, szewców, kołodziei, połączony cech kowali i ślusarzy, tkaczy, siodlarzy i rzeźników . [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]